Jouw levenslijn – verlies een plek geven
Eén van de oefeningen die ik doe op workshops over verlies is de levenslijn. Vaak realiseren mensen zich niet hoeveel verliezen ze al hebben meegemaakt ...
Coaching
Ga nooit weg zonder groet
De band met zijn vader was slecht. Al in zijn jongste jeugd voelde Jorn zich niet verbonden met zijn vader, sterker nog, ze maakten vaak ...
Soms heb je hulp nodig om weer op te krabbelen
Maandagochtend 9 uur: de telefoon gaat, het is Jettie. Ze is HR adviseur van een middelgroot bedrijf en belt met een casus. Eén van hun ...
Als door de nevel de wereld weer verschijnt
Een verdrietige, vermoeide moeder zat tegenover me met haar dochtertje van 5. Door een bedrijfsongeval was haar man overleden. De eerste shock was voorbij, maar Janne had geen idee hoe ze verder moest. Hoe kon ze haar dochter Julia ondersteunen?
Eindig is het verdriet, oneindig het gemis.
Eefje haar vader is pas overleden en ze heeft haar normale leven met school, vriendinnen en een vriendje alweer helemaal opgepakt. Ze komt bij mij ...
Therapeut Annelie Lengkeek wil dat er meer wordt gepraat over de dood. ‘Je komt op heel kwetsbare grond’
Ze is nog maar 39 jaar en verloor reeds beide ouders. Acht jaar geleden moest ze afscheid nemen van haar moeder, anderhalf jaar geleden stierf haar vader. In de verwerking van deze verliezen ontdekte Annelie Lengkeek hoe belangrijk het is om te praten in een rouwproces.
Mijn lieve oudste broer is dood
Heerlijk dat regelen. We doen het samen, mijn broers en ik en dat geeft me een fijn gevoel. En het houdt me weg bij waar ik niet naar toe wil. Ik bel Annerie van de uitvaartonderneming, heb overleg met mijn broers, fiets naar mijn moeder met de liturgie voor de afscheidsdienst, zing alle liedjes met haar en samen kopen we een mooie outfit voor de begrafenis. ,,Ik ga in het rood”, zegt ze beslist. ,,Dat was zijn lievelingskleur.” We vinden een mooi zacht rood colbert. En een fijne trui. Ze ziet er mooi uit.
Het kerstdiner waar ruimte is voor iedereen
Het was november en ik zag Judith in de supermarkt. Het ging goed met haar. Hoe anders was het een aantal jaren geleden. Toen kwam ze voor verliesverwerking in mijn praktijk: Ze zag erg op tegen de eerste Kerstdag. Ze was in diepe rouw om haar moeder en haar vader had voorgesteld om Kerst samen met het gezin én zijn nieuwe vriendin te vieren. In onze coaching gesprekking van toen ging ze helemaal los over het gedrag van haar vader.
Normale opeenvolgende omstandigheden die leiden tot de dood
Was je niet boos? Tijdens onze laatste lezing, waarin ik het verhaal van het overlijden van mijn man vertel, was dat een vraag die één van de deelnemers stelde. Een aantal weken later kwam deze vraag tijdens een gesprek over verlies nog een keer aan de orde. Het zette me aan het denken. Hoe zat het met mijn boosheid?