Ik lees veel om me te blijven ontwikkelen op het gebied van verliesverwerking. Een opmerking die ik in een aantal interviews tegenkwam in de afgelopen periode van achterblijvende ouders was: “Nooit kun je je trots zijn over de kinderen met hem of haar delen”. Het is een thema dat in je leven altijd blijft terugkomen. […]
Lees meer
De wetenschap is er nog niet over uit hoe het precies werkt, feit is dat paarden de gevoelens van mensen spiegelen. Als jij je verdrietig voelt, zal een paard ook verdriet laten zien. Ben je druk in je hoofd, dan kan het best zijn dat een paard door de bak rent en dartelt. En ook bij rouw kunnen paarden een coachende rol spelen.
En dan is het weer december, de maand van familie, samenzijn, gezelligheid, eten en lichtjes. Voor mensen in de rouw is het zoeken naar zingeving. Wat is het kerstfeest zonder een geliefde, waarom zou ik het nieuwe jaar vrolijk inluiden nu … er niet meer is?
Ze doet zo haar best. Voor haar ouders, haar kinderen, haar werkgever en haar zus die niet voor zichzelf kan zorgen en zo dol is op haar. Ze werkt hard om de kinderopvang te kunnen betalen, want haar ouders kunnen niet meer oppassen. ,,Ze hebben heel veel bijgedragen hoor”, vertelt ze. En ik snap best dat het ze te veel wordt. Maar het was wel handig, en goedkoop.”
Zij was vertrokken tijdens één van hun, de laatste tijd veel voorkomende, ruzies. Zonder de gebruikelijke kus waren ze uit elkaar gegaan. En nu zat Jeroen in mijn spreekkamer. Hij was kapot van verdriet. Zijn geliefde was onderweg naar haar werk geschept door een auto en in de ambulance op weg naar het ziekenhuis was […]
Hulp bij rouwverwerking
Opstaan jongens! Het is vandaag een bijzonder dag. We moeten afscheid nemen van papa en dat gaan we doen zoals hij geleefd heeft, met plezier!
Ze is een mooie jonge dame. Ze heeft het goed voor elkaar; leuke opleiding gedaan, mooie baan, woont samen met een lieve man. Ik ontmoet haar in mijn praktijk, want ze heeft verdriet.
Ze was gestuurd door haar leidinggevende. Ze wilde zo graag, maar werken lukte niet; ze maakte fouten die ze niet van haar gewend waren, haalde deadlines niet meer, kwam vaak te laat en was daarop niet aanspreekbaar. Kinderwens Hun oudste dochter was twee toen de wens voor een tweede kindje naar boven kwam. En waar […]
Ze heeft alles goed voor elkaar en haar zaakjes op orde. Haar beide kinderen wonen in de buurt en haar buren kijken naar haar om. Ze heeft vriendinnen zat, zit op allerlei clubjes en doet veel. Naar musea, de schouwburg, golfen en op pad met een vriendin die ook weduwe is geworden op haar leeftijd, net zeventig. Ze is flink en dat wil ze weten ook
Ze laat me de foto’s zien. In een donkergroene achtergrond van bladeren van oude bomen loopt een frèle vrouw trots voor de stoet uit. Een witte wollen jas, het haar opgestoken, het hoofd hoog. Kwetsbaar en krachtig. Daarachter de dragers met de kist en dan een lange stoet mensen. Heel veel mensen.
Kunnen we niet stoppen met behandelen? Dit leidt toch nergens toe? Het lijden is werkelijk niet meer te verdragen.
Wanneer kom je weer, is haar laatste vraag. Voorlopig kom ik niet, mama. Dat kan nu niet hè. Zodra het weer kan, ben ik bij je. Eigenlijk weet ze het wel, maar ze vergeet het ook weer. Mijn lieve mama, die nog maar net was verhuisd naar het verpleeghuis, heeft corona. En taai als ze is, lijkt ze weer een beetje op te krabbelen. Maar het meest schrijnend is dat ik niet bij haar op bezoek kan.
“Het gaat niet goed met uw man, ik denk dat het verstandig is dat u de kinderen naar het ziekenhuis laat komen, zodat ze hun vader in deze situatie op de intensive care even zien”.