Ga nooit weg zonder groet

De band met zijn vader was slecht. Al in zijn jongste jeugd voelde Jorn zich niet verbonden met zijn vader, sterker nog, ze maakten vaak (volgens hem altijd) ruzie. Nadat hij een lieve vrouw had gevonden waarmee hij twee kinderen kreeg, was hij er wel klaar mee. Hij hoefde zijn vader nooit meer te zien!

Een gewoon gezin

Jorn groeide op in een gewoon gezin; vader, moeder en twee zonen. Hij was de oudste. Zijn vader had een verantwoordelijke baan en werkte hard, zijn moeder zorgde voor de jongens. Al vroeg had hij het idee dat hij aan de hoge eisen van zijn vader moest voldoen. De lat lag hoog vooral voor wat betreft studie en sport. Voor voetbal had hij zeker talent, maar niet het doorzettingsvermogen en de hardheid van een topsporter. Op de basisschool kreeg hij havoadvies, maar leren vond hij niets, hij werkte liever met zijn handen, dus het havodiploma en de hbo-opleiding waren er niet van gekomen. Wel werd hij een hele goede elektrotechnicus en verwierf hij een mooie baan. Volgens hem zag zijn vader hem niet. Hij kreeg nooit complimenten, waar zijn broertje deze wel kreeg.

De lastige relatie

Ook het schipperen van zijn moeder tussen vader en zoon werkte niet. Toen Jorn een relatie kreeg, was zijn vader wel enthousiast. Deze vond zijn vrouw een lot uit de loterij, maar over hun kinderen, het huis, de auto en zijn werk had hij van alles op te merken. De bom barste na een kleine opmerking van zijn vader over zijn nieuwe baan. De kinderen waren toen 4 en 2. Jorn schreeuwde dat hij zijn vader nooit weer hoefde te zien en zijn ouders vertrokken.

Afscheid

In de jaren die verstreken, bleef Jorn contact houden met zijn moeder. Zij kwam af en toe op bezoek en ze belden regelmatig. Met zijn broer was het contact niet heel warm, al spraken ze elkaar wel af en toe. Natuurlijk miste hij zijn/een vader. Hoe graag wilde hij gezien worden voor wie hij was?

Meer verdriet dan gedacht

Drie jaar geleden werd bij Jorn’s vader kanker geconstateerd. Zijn moeder vertelde het en vroeg Jorn of hij het contact nu niet wilde herstellen. Daar moest hij flink over nadenken. Hij wilde zijn moeder niet teleurstellen, maar hij had zijn leven nu mooi aan de rol, was gelukkig en wilde het geluk niet verstoren. Zijn vader en hij waren klaar was zijn overtuiging. Hij vond de pijn van zijn moeder verschrikkelijk en toch bracht dat hem niet op andere gedachten. Een afscheid kwam er niet toen de dood naderde en ook op de crematie was hij niet aanwezig. Het bracht de relatie met zijn moeder in een lastig pakket, maar ook nu liet zijn moeder hem niet vallen. Zijn broertje begreep het gedrag niet en verbrak ook het laatste beetje contact. Het was nu een jaar geleden dat zijn vader was overleden en met Jorn ging het niet goed. Zijn vrouw had aangedrongen op coaching. Misschien kon een rouwcoach hem weer op het gelukkige spoor zetten. Zo kwam hij bij mij.

De situatie onder ogen zien

Jorn was al die jaren in zijn boosheid blijven zitten. Hij heeft nooit gekeken of er andere wegen waren om te bewandelen in het contact met zijn vader. Hij dacht dat hij alleen een gelukkig leven kon leiden zonder de druk van zijn vader. Waarom heeft hij het dan zo moeilijk en twijfelt hij aan alles? Samen gaan we kijken naar de relatie die hij met zijn vader had. Ook al zie je elkaar niet, de bloedband is er wel. Nu zijn vader er niet meer is, lukt het om Jorn verder te kijken naar de man die in zijn ogen zijn jeugd bepaald heeft. Sommige eigenschappen herkent hij in zichzelf en na een aantal gesprekken wordt hij zachter en staat meer open voor zijn eigen aandeel. De volgende stap is een gesprek met zijn moeder. Zij is bereid mee terug te gaan in de tijd en haar beeld van de relatie met hem te delen. De relatie met zijn vader herstellen is door de dood geen optie meer. Wel lukt het hem er anders naar te kijken. Zijn eigen pijn te zien en te dragen. Een lastig proces met ups en downs die hem als persoon doen groeien.

Gerda Hagenauw

Geplaatst 24-8-2022