Coaching

Het kerstdiner waar ruimte is voor iedereen

Het was november en ik zag Judith in de supermarkt. Het ging goed met haar. Hoe anders was het een aantal jaren geleden. Toen kwam ze voor verliesverwerking in mijn praktijk: Ze zag erg op tegen de eerste Kerstdag. Ze was in diepe rouw om haar moeder en haar vader had voorgesteld om Kerst samen met het gezin én zijn nieuwe vriendin te vieren. In onze coaching gesprekking van toen ging ze helemaal los over het gedrag van haar vader.

De nieuwe vriendin

Het zou de eerste kerst worden zonder hun moeder. Hun vader had al snel een nieuwe vriendin en Judith was met haar gezin uitgenodigd voor de eerste kerstdag. Ook haar zus zou met haar partner en kinderen komen.

Het was traditie dat de familie, vader, moeder, twee dochters met hun partners en vijf kleinkinderen, ieder jaar met Kerst bijeen kwam in het huis van de ouders. Er was gezelligheid en warmte omringt door lichtjes van kaarsen en de kerstboom.

Altijd stond er kalkoen, die hun moeder vol liefde bereidde, op het menu. De laatste jaren was het wat aanpassen. De kanker had het lichaam van haar moeder erg verzwakt en vaak moest haar vader de taken overnemen en genoot haar moeder vanuit haar bed voor het raam van de drukte van haar gezin op de eerste Kerstdag.

Deze Kerst was alles anders. In het voorjaar was haar moeder overleden. Haar vader was verliefd geworden en zijn nieuwe vriendin, die hij in het buurtcentrum had ontmoet, moest er ook bij zijn.

Judith was in therapie omdat de dood van haar moeder veel oude gebeurtenissen bij haar naar boven bracht. Het verdriet was een goede opmaat naar herstel en er ontstond zelfs al groei. Deze keer kwam ze nogal geagiteerd de praktijkruimte binnen. Wat haar vader zich in zijn hoofd haalde. Haar moeder was nog geen jaar geleden overleden en nu moesten ze al Kerst met HAAR vieren. Ik liet haar eerst flink uitrazen.

Natuurlijk is het lastig om de dood van je moeder en de nieuwe vriendin van elkaar te scheiden, maar hoelang moet je wachten tot het goed is? Wat is goed? Gaat het over jou en je zus of bepaalt je vader dat en wat had je moeder ervan gevonden? Riep zij voor haar dood al niet dat hij niet lang alleen moest blijven?

De plek van haar moeder

Hoe konden ze kerst vieren, haar moeder eren en ook de vriendin een plekje geven? Ze ging er met haar vader over in gesprek. Niet vanuit boosheid of met haar mening voorop, maar vanuit het verdriet over haar moeder. Het lukt haar op rustige toon te vertellen wat er binnenin haar speelde. Ze vonden elkaar in het verlies van haar moeder, maar samen met de nieuwe vriendin Kerst vieren dat zat er nog niet in. Ze koos ervoor om dat jaar met haar eigen gezin te gaan skiën in Oostenrijk.

Het volgende jaar had zij het initiatief genomen en iedereen bij haar uitgenodigd voor een buffet. De setting was zo anders, de vriendin van haar vader paste daar ook bij. Het was ingetogen en oké.

Toen ik haar sprak in de supermarkt vertelde ze dat er dit jaar ruimte was voor haar vader en hij pakte het goed op. Het werd een Kerst met een andere tafelschikking, geen kalkoen maar fondue en met een gedenkplekje voor haar moeder met een foto, een kerststukje en het kaarsje aan. Vanuit de vensterbank had haar moeder ook een plek in dit familiegebeuren. Nu het verdriet van haar moeder er mocht zijn en ze zelfs een plekje had bij het kerstdiner, mocht het nieuwe geluk van haar vader ook schijnen.

Tradities zijn belangrijk en de meeste mensen houden ze graag in ere, maar na een ingrijpend verlies is alles anders. Geef elkaar de ruimte om te rouwen en kijk of je op een creatieve manier nader tot elkaar kunt komen. In een andere setting, later in de tijd of op andere dagen.

Fijne feestdagen!
Gerda Hagenauw

www.gerdahagenauw.nl