Blog

Veel vormen van verdriet na een vroeggeboorte

Ze was gestuurd door haar leidinggevende. Ze wilde zo graag, maar werken lukte niet; ze maakte fouten die ze niet van haar gewend waren, haalde deadlines niet meer, kwam vaak te laat en was daarop niet aanspreekbaar.

Kinderwens

Hun oudste dochter was twee toen de wens voor een tweede kindje naar boven kwam. En waar het zwanger worden bij de eerste heel snel was gegaan, duurde het bij een tweede in haar beleving lang. Na een jaar, het oudste kindje was drie, werd ze zwanger. De zwangerschap was minder onbevangen dan de eerste en ze voelde de hele tijd een soort onbehagen. In de 19e week ging het mis. Haar buik voelde een paar dagen anders aan, ze had wat pijn in haar rug en ze verloor een klein beetje bloed. Ongerust gingen ze samen naar de verloskundige. Het was niet goed, er was geen hartactiviteit meer, de verloskundige moest hen vertellen dat de baby niet meer leefde. Ongeloof verscheen op hun gezichten. Het verdriet was groot.

Afscheid en weer werken

Ze beviel thuis van een piepklein kindje. De bevalling was, ondanks dat het een klein kindje was, ook fysiek enorm heftig en zwaar. Het afscheidsritueel hadden ze zelf bedacht en was helemaal volgens hun verwachting. Het duurde lang voordat haar lichaam zo hersteld was dat ze weer taken op zich kon nemen. Maar de grauwe sluier die ze voelde ging niet weg. Ze bleef bedroefd. Na een aantal weken moest ze aan het werk. De bedrijfsarts had aangegeven dat ze weer gezond was. Op wilskracht was ze weer aan de slag gegaan, maar ze kon de draad niet goed oppakken.

Toekomstdromen die niet waar worden

En nu zat ze bij mij, omdat het allemaal niet lukte met haar werk en haar leidinggevende had gezegd dat ze hulp moest zoeken.

Ze begreep niet van zichzelf waarom ze zo bleef hangen in het verdriet. Afscheid nemen en verdergaan was haar vroeger geleerd. Dat had ze toch gedaan? Met het prachtige ritueel dat ze samen met haar man en de familie had gedaan, was deze zwangerschap en de geboorte van het kindje toch afgesloten?

Tijdens haar zwangerschap had ze een beeld gemaakt van de toekomst en ze kon niet bedenken hoe ze ooit nog weer gelukkig kon worden zonder het toekomstbeeld. Met alternatieven kon ze niet leven. Ook daar was nog een afscheid te nemen, het te doorvoelen en betekenis geven.

Alle aspecten rond het verlies bekijken

Samen hebben we gekeken hoe ze afscheid van het toekomstbeeld kon nemen. Ze maakte een tekening van het gelukkige gezin en heeft deze als een bootje gevouwen de rivier af laten gaan. Deze toekomst zou niet meer komen. We hebben stilgestaan bij haar gevoelens daarover. Daarna hebben we gekeken of er betekenis aan deze zwangerschap kon worden gegeven. Dat viel nog niet mee en soms is er ook geen betekenis, maar het werken op deze manier gaf haar wel weer ruimte. Ruimte voor nieuwe toekomsten, vertrouwen om verder te gaan.

Daarnaast heb ik haar kennis laten maken met het duale procesmodel. Een verlies blijft altijd bij je; soms zit je voor wat betreft je gevoelens aan de herstelkant, je doet nieuwe dingen, en soms zit je aan de verlieskant, dan ben je bezig met rouw en het verlies. Het is heel normaal dat je verdrietige gevoelens hebt, ook na een hele tijd.

Terug op de werkvloer

Na de coaching heeft ze besloten voorlopig minder te werken. Dat was mogelijk met haar functie. Nu kan ze haar werk naar behoren doen en heeft ze tijd om te rouwen en weer aan een nieuwe toekomst te bouwen.

Gerda Hagenauw