Vandaag is het zeven jaar geleden dat jij overleed

Ze heeft net gesport en zit in haar strakke legging en top nog na te hijgen van het fietsen. Ze oogt opgewekt en blij en dat is ze ook, zegt ze. Ik ben zo blij en dankbaar voor wat ik allemaal heb. Maar ik had het mijn zus ook zo gegund.

Nu ik bijna vijftig ben, ben ik zo met haar bezig. Zij is maar vijftig geworden. En dat raakt me nu nog meer dan anders. Ik mis haar en ik had het haar en haar gezin zo gegund om veel langer samen te zijn. 

Eigenlijk gaat er geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk. Het is nu zeven jaar geleden dat ze overleed, maar zo voelt het niet. Ze voelt nog zo dichtbij. We hadden elke dag contact, hoewel ik dat steeds lastiger vond naarmate ze zieker werd. Om te vertellen dat ik een leuke dag had, terwijl zij pijn leed en alsmaar meer verzwakte.  

Ik gunde haar haar rust toen ik zag dat het niet meer ging. Ik heb me er lang tegen verzet, maar haar wens om geen pijn meer te voelen werd toen ook mijn wens. Ik vond het zo lastig niet meer met haar te kunnen praten, haar niet meer te zien. Ik kon het toen bijna niet verdragen, maar ik ben blij dat ik uiteindelijk tot het besef ben gekomen dat ze naar rust verlangde. Maar wat heb ik haar gemist! Elke dag, maar vooral de zaterdag, onze dag samen. Oh, wat heb ik die zaterdagen gehaat in het begin. Wat moest ik die dagen doen zonder haar?  

Eigenlijk gaat het best goed met me maar ik merk dat ik erg met haar bezig ben nu ik vijftig word. En zij maar vijftig werd. Het voelt heel oneerlijk, een verschil tussen dag en nacht. Ik ben hier immens verdrietig over. Ik had zo graag gewild dat ze had gezien dat haar oudste een huis heeft gekocht en dat haar middelste zoon inmiddels getrouwd is. En dat haar jongste het ook zo goed doet. Wat zou ze blij en trots geweest zijn op haar mooie gezin. En wat zou ik het heerlijk hebben gevonden om dat met haar te delen.  

En wat had ik heerlijk gevonden om mijn vijftigste verjaardag samen met haar en mijn andere zus te vieren. Vandaag is het zeven jaar geleden dat ze overleed. En het voelt niet als de dag van gisteren, maar wat kan het nog pijn doen, na zeven jaar.  

Marijke Knol 

Verliescoach. Geplaatst 5-10-2020