Coaching

Snel back to business als je collega overlijdt.

Al jaren werkten ze samen. Iedere maandagochtend zag je ze pratend en lachend binnenkomen op het weekoverleg. En nu kwam Wouter in mijn praktijk. Zijn collega en maatje Leo was na een ziekbed overleden. Hij miste hem, op het werk was het druk, zijn gezin vroeg aandacht en de Coronamaatregelen vielen hem zwaar. Werken lukte niet meer.

Hoe het begon

Leo werkte al een aantal jaren in het bedrijf waar ze verpakkingen maakten. Hij was ploegleider en had een mooi team. Door de groei van het bedrijf waren er meer ploegleiders nodig en zo kwam Wouter in het bedrijf terecht. Leo zat in de sollicitatiecommissie en vanaf het eerste moment was er een klik. Beiden hadden dezelfde opleiding gevolgd en waren enthousiast over techniek en machines. Om hun werk als ploegleider met meer bagage te kunnen uitvoeren, gingen ze samen een opleiding volgen over leidinggeven en wat daarbij kwam kijken.

Privé

In de privésfeer zagen ze elkaar niet. Leo woonde samen met zijn vrouw in de stad en Wouter had een druk gezin en woonde in een buitengemeente. Ze hadden nooit de behoefte gevoeld om de werkrelatie buiten het werk te verdiepen.

Ziek

Ongeveer een jaar voor zijn overlijden begon Wouter zich zorgen te maken over Leo. Hij zag er slecht uit, de energie die hij altijd uitstraalde was er niet en de lol die ze altijd samen hadden, was ook ver te zoeken. Als hij Leo vroeg of er iets aan de hand was, wuifde deze het weg en zei dat het best goed ging. Wouter liet zich gemakkelijk met een kluitje in het riet sturen, want met zijn drukke gezin met kleine kinderen was hij zelf ook niet op zijn best. Maar na een aantal weken kwam Leo bij hem met de vraag of ze even konden praten. Leo was zelf ook niet helemaal gerust geweest op zijn gezondheid en samen met zijn vrouw was hij naar de huisarts gegaan. Onderzoeken in het ziekenhuis volgden en Leo bleek ernstig ziek, hij had kanker. Na het gesprek ging het snel. Leo meldde zich ziek en na drie maanden overleed hij.

Schuldig

Wouter kon niet met het verlies van zijn collega omgaan. Hij voelde zich schuldig en er was geen afscheid geweest. Na de eerste ziekmelding was Leo niet meer op de fabriek geweest. Wouter had hem nog eens gebeld, maar buiten de werksfeer hadden ze elkaar niet zoveel te vertellen. Bezoeken was niet mogelijk door de Coronaregels en na het telefoongesprek had Wouter ook niet erg zijn best gedaan. Het afscheid was in kleine kring geweest en hij was niet uitgenodigd. Op het werk werd Leo kort herdacht op het eerste weekoverleg, maar daarna ging iedereen over op de normale gang van zaken. Af en toe werd zijn naam nog genoemd, maar verder werd er geen aandacht aan besteed.

Omgaan met verlies

Ook voor Wouter was het weer business as usual. En nu lukte het niet meer. Hij miste hun gesprekken, het bomen over moeilijke technische kwesties. Hij had geen energie, miste Leo zijn aanwezigheid en grapjes op de werkvloer, voelde zich alleen en verdrietig. Er mocht ruimte gemaakt worden voor het verlies.

Wouter had niemand verteld over zijn verdriet over het verlies van zijn collega. Daar mocht het beginnen; door het gesprek aan te gaan op het werk.

Rouwtaken

Het wegstoppen van verdriet komt vaak terug als een boemerang. Je kunt het ook vergelijken met het onder water houden van een bal. Als je de bal loslaat, springt hij weer omhoog.

In de gesprekken op de fabriek kwam Wouter erachter dat hij niet alleen stond in het verdriet om het verlies van Leo. Er waren meer collega’s die het er moeilijk mee hadden. Ze vonden het fijn om er samen over te praten. Na een afscheid is rouw noodzakelijk en ook betekenis geven is belangrijk voor het in je leven verweven van verlies. Door zich kwetsbaar op te stellen, had Wouter een stroom van openheid opgewekt die in de hele fabriek natrilde.

Gerda Hagenauw Geplaatst 25-3-2021