Lammie Martens-Sol

Over Lammie

Lieve moeder,

Jouw levensreis heeft de eindbestemming bereikt.

De laatste maanden van je leven waren niet de meest prettige, ondanks de super goede verzorging van het personeel van de Havixhorst.

Mama is geboren op 18-12-1932, in Fluitenberg en was de oudste dochter van

Berend en Rika Sol. Daarna kwamen nog Grietje en Minie en was het gezin com-pleet.

Na de lagere school in Pesse ging ze naar de Huishoudschool in Hoogeveen en daar had ze een gigantisch hekel aan. Heel veel gespijbeld!! Met Zwaantje de Vries uit Pesse. Veel lesuren doorgebracht in het Spaarbankbos. Wat ze op die school wel goed geleerd heeft was: naaien! Toen oma Sol op doktersadvies vanwege haar benen voor lange tijd op bed moest liggen in de voorkamer moest mama thuisblij-ven van school om het gezin draaiende te houden, wat ze met plezier deed. Geen huishoudschool meer!! Ze was toen 16 of 17 jaar. Er moest toen wel ontheffing wor-den aangevraagd vanwege leerplicht. Hoelang het duurde we niet, maar toen oma weer beter was en de supervisie weer overnam, kreeg mama een baan in Kamp Echten, waar opa toen ook werkte, als gezinsverzorgster, wat een mooi woord was toen voor werkster in evacuatiegezinnen uit Holland. Mama heeft ook nog een tijdje in kamp Linde bij Zuidwolde gewerkt. Na de opheffing van die kampen heeft mama nog wel als hulp in de huishouding gewerkt in Ruinen bij Kate Auwerda. Als het goed is, was haar laatste “baan” bij de familie Kats in Anholt, dat was vlakbij.

Als oudste dacht ze soms wel dat als er eens een akkefietje was (wat in ieder gezin voorkomt) het gebeuren moest zoals mama het wilde.

Verder was het een normaal gezin met natuurlijk ups en downs.

Helaas heb je te vroeg afscheid moeten nemen van je zusje Minie. Minie had MS en hier heb je veel verdriet van gehad. Ook wij als kinderen hebben dit intensief meegemaakt. We waren elke zaterdag in Ruinen, aan de Leeuwte, omdat papa ome Luuk hielp met de bussen van zijn bedrijf.

Jan Martens kwam in beeld. Een vriendin van ma correspondeerde met een jonge soldaat op Java. Ma is dat toen gaan doen met pa. Ze hadden afgesproken dat ze elkaar, als pa weer thuis was, tegemoet zouden fietsen. Pa vanuit Uffelte en ma vanaf de Leeuwte. Pa zou een bosje heide op de fiets doen zodat ze elkaar zouden herkennen. Ma hoopte dat pa een lange man zou zijn omdat ze dat zelf ook was, desondanks trouwde ze toch met deze kleine man.

Zaterdag 28 januari 1956 werd Jan aan de Trambaanweg 6 te Havelte met een stortbevalling geboren.

Vervolgens verhuisden wij naar de Dr. Dhontstraat 39 te Meppel. Hier werd op Maandag 21 augustus 1961 om 07.40 uur Benfried geboren.

Op woensdag 25 januari 1967 om 3:50 uur werd Edwin geboren, weer een jongen, echter hoewel je het meerdere malen had aangegeven bij dokter Timmer, kwam om 4:05 uur als totale verrassing Dieta ter wereld, een meisje, het geluk was compleet, 3 zonen en een dochter. Pa moest ’s nachts nog bij de buren een wiegje halen. Hectiek alom maar het geluk niet minder. Dokter Timmer heeft daarna nog zijn excuses aangeboden aan jou.

Vader was een hardwerkende man en jij zorgde voor het huishouden en de kinderen. Je was een zeer zorgzame moeder. Dank daarvoor.

Je wilde ook altijd iedereen bij je hebben. In de winter moest pa de kranten naar Kampen brengen en het had gesneeuwd. Nou het hele gezin achter in de bus van Boom en mee met pa de kranten wegbrengen. Want als het dan mis gaat, gaan we samen…..

Het huis was altijd brandschoon, nicht Krümmeln en geen vlekjes op de kleren. Je kon lekker eten koken en wat er uitspringt is toch wel de eigen gemaakte Kartoffelsalade en slaatje.

Je was een vervend puzzelaar, sudoku, alle puzzels uit de roddelbladen, krant, stond er een puzzel in dan ging je ermee aan de slag. Mandela kleuren, deed je ook heel graag.

Vele vakanties werden gehouden bij Gasthaus Döll in Licherode, wij als kinderen zijn daar ook vaak geweest. We hebben daar onvergetelijke avonden meegemaakt samen.

Na het werkzame leven gingen jullie in Havelte wonen en genoten en zorgden voor de kleinkinderen.

Na het overlijden van Pa Martens ging je wonen in Nijenstede te Steenwijk. Ook daar werd je goed verzorgt en heb je nog een aantal goede jaren gehad, mede door de goede zorgen van het personeel aldaar.

Als een van ons bij je was of je belde, dan was het altijd: ie belt mij altied, van die andere jongens hoor ik nooit wat, maar niet tegen ze zeggen hoor…

Bezorgde moeder was je, zelfs toen we allemaal de deur uit waren, maakte je je nog zorgen of we wel allemaal goed op ons werk waren gekomen. Als het mistig of glad was stond je zelfs in Nijenstede nog voor het raam. Als het dan 8.30 uur was dacht je, nu zijn ze allemaal wel op het werk en werd je weer wat rustiger. Een nachtdienst voor Jan moest vooral rustig verlopen, volgens Jan natuurlijk niet.

Laat je de telefoon even 2x overgaan als je thuis bent, dan weet ik dat je goed bent thuisgekomen, vroeg je steevast als we weer naar huis gingen. En als het te lang duurde of het werd per ongeluk vergeten, belde je iedereen op, om te vragen of ze iets gehoord hadden.

We deden nog steeds veel leuke dingen met jou, advocaatje in het Grand Café (hek al heel lange niet ehad) en ik Jan herinner mij zeker de vele jaren oud en nieuw vieren bij Sier op Ameland.

Je grootste angst, was om een van je kinderen te overleven, helaas werd dit werkelijkheid op 4-6-2019, toen Dieta is overleden. Dat was een enorme klap voor je en heb je nooit goed een plekje kunnen geven. Mede door de dementie, kwam regelmatig de vraag, ik hoor niets van Dieta waar is ze toch. Zeker als ik, Edwin bij je was, kwam dit altijd ter sprake.

Dit In combinatie met Corona heeft jouw lichamelijke en geestelijke gezondheid geen goed gedaan.

Toen je gezondheid verslechterde, moest je verhuizen naar de Havixhorst in Meppel. Hier ging je helaas steeds verder achteruit, tot het moment dat het niet meer ging en er een einde kwam aan jouw leven.

Een leven waarin je vaak een excuus zocht voor het in jouw ogen stomme gedrag van jezelf en wat zult ze wel niet van mij denken. Desondanks ben je 88 geworden en wij hopen dat je nu op weg bent naar een mooie plek en je rust hebt gevonden, waar je zo naar verlangde.

Goede reis lieve moeder.