Over (8): Hoe verdriet mij had
De eerste woorden die mijn stiefmoeder tegen mijn broer en mij zei bij het sterfbed van mijn vader: ,,We blijven toch wel bij elkaar?”
Natuurlijk bleven we bij elkaar. Maar verschillend waren we niettemin. En botsen deden we ook. Vanwege die verschillen. Vanwege het onbesproken verdriet. Vanwege mijn puberteit. Vanwege een combinatie van dit alles.
,,We zíjn geen echt gezin meer!” Ik weet niet meer waar de ruzie precies over ging toen ik dit tegen mijn stiefmoeder brulde. Ik weet nog wel hoe beroerd, hoe verdrietig ik me voelde.
Er volgde een stilte waarin alles doofde. De boosheid die we tot dat moment ervoeren. De luidheid van onze stemmen. De felheid in onze gezichten. Mijn stiefmoeder verbrak de stilte. ,,Volgens mij wordt het tijd dat je met iemand gaat praten over het verlies van je ouders.”
Later vertelde ze me dat ze op dat moment besefte dat ze iets had gezegd wat niet meer uitwisbaar was. Iets wat mij lichtjaren van haar had kunnen doen verwijderen, als die opmerking bij mij verkeerd was gevallen. Maar hij viel niet verkeerd.
Ja, ik functioneerde prima in het dagelijks leven. Maar onder de oppervlakte ploeterde ik. Ik miste mijn ouders, ik had verdriet, ik wist niet wat ik ermee moest en was ontzettend moe. Toch dacht ik dat ik me aanstelde. Want ik functioneerde toch?
Wat mijn stiefmoeder zei voelde als een verlossing. Eindelijk kon ik stoppen met knokken. Mocht ik hulp inschakelen. Was het allemaal begrijpelijk wat ik voelde. En logisch bovenal.
Ik kon alleen maar huilen.
Het eerste gesprek met de man die mij hielp helen, duurde drie uur. Drie uur waarin ik alleen maar sprak. Vooral over mijn ouders, hoe die overleden, hoe het daarna verder ging.
Ik was doodop naderhand. Maar nog meer dan moe voelde ik me licht. Het was alsof met elk woord dat ik sprak, mijn ziel werd bevrijd van een loodje. Er volgden meer gesprekken. Binnen een schooljaar werd het traject afgerond.
De man die me heeft helpen helen, vatte in het afsluitend gesprek samen wat mijn staat was toen ik voor de eerste keer met hem in gesprek ging. ,,Jij had verdriet, maar het verdriet had vooral jóu.”
Ik begreep wat hij bedoelde. Ik was in het verdriet verpakt zoals een vlinder in de draden van een spin. Na het eerste gesprek waren de draden verdwenen en kon ik het kleverige web uit kruipen – iets wat steeds makkelijker ging. En na het laatste gesprek vloog ik voor het eerst sinds jaren.
Door: Martine van der Linden
Vond je dit een nuttig artikel? Deel het:
We willen hen die we moeten missen blijven herinneren. Met een HerinnerHen houdt u het verhaal van uw overleden dierbare levend. Mensenlinq plaatst hun verhaal en foto in een dag- of weekblad en ook op de site van Mensenlinq.
Cake of champagne na de uitvaart?
Wat zijn de alternatieven en trends.
Frans Derks is overleden in zijn woonplaats Breda. De markante oud-scheidsrechter, die van 1956 tot 1978 in de Eredivisie floot, is 89 jaar geworden. Derks is na een kort ziekbed overleden, vertelde een neef van de voormalig arbiter . Vorig jaar was Derks nog te gast bij het televisieprogramma De Wereld Draait Door, omdat er een aflevering […]
Een huis vol drakenbeelden en doodskoppen, skeletten voor het raam en een deurbel die je verwelkomt met heavy metalmuziek.
Dat de overleden Heinze Bakker uiteindelijk een van gezichten van Studio Sport zou worden, dat paste eigenlijk niet bij de bescheiden boerenzoon uit Kortezwaag (bij Gorredijk). Hij was bijvoorbeeld niet zo brutaal als Mart Smeets, zijn directe collega in Hilversum. Haantjesgedrag was hem vreemd, vertelde hij eind 2019 nog in een interview in deze krant. […]
Hoewel er in Nederland nog niemand is overleden aan het coronavirus krijgen uitvaartondernemers veel vragen over de mogelijke gevolgen van het virus. Het afscheid van iemand die aan het virus is overleden vraagt volgens uitvaartondernemer Monique Houtzager van In Memoriam Uitvaarten uit Weesp zeker aanpassingen van de nabestaanden.
Er hangt een zweem van mysterie en onbekendheid rondom het werken in de uitvaartbranche. Alles rondom de dood is sowieso voor veel mensen een lastig onderwerp, laat staan als je er je beroep van hebt gemaakt. Wat beweegt iemand om het laatste afscheid van een persoon als werkterrein te hebben? Wat houdt het vak in? […]
Uitvaarten verlopen in deze tijd van corona anders dan anders. Uitvaartverzorger Catrien Coolsma (42) uit Groningen legt uit wat de haken en ogen zijn als de richtlijnen van het RIVM in acht worden genomen.
De Nederlandse zakenman Tiede Herrema is op 99-jarige leeftijd overleden. In 1975 was hij 36 dagen lang voorpaginanieuws doordat hij in Ierland gevangen werd gehouden door mensen uit kringen van de IRA.
Als mensen begraven worden gaat dat vrijwel altijd in een doodskist. Maar wist je dat er een alternatief is? Het is namelijk niet wettelijk verplicht om in een kist te worden begraven.