Over (8): Hoe verdriet mij had
De eerste woorden die mijn stiefmoeder tegen mijn broer en mij zei bij het sterfbed van mijn vader: ,,We blijven toch wel bij elkaar?”
Natuurlijk bleven we bij elkaar. Maar verschillend waren we niettemin. En botsen deden we ook. Vanwege die verschillen. Vanwege het onbesproken verdriet. Vanwege mijn puberteit. Vanwege een combinatie van dit alles.
,,We zíjn geen echt gezin meer!” Ik weet niet meer waar de ruzie precies over ging toen ik dit tegen mijn stiefmoeder brulde. Ik weet nog wel hoe beroerd, hoe verdrietig ik me voelde.
Er volgde een stilte waarin alles doofde. De boosheid die we tot dat moment ervoeren. De luidheid van onze stemmen. De felheid in onze gezichten. Mijn stiefmoeder verbrak de stilte. ,,Volgens mij wordt het tijd dat je met iemand gaat praten over het verlies van je ouders.”
Later vertelde ze me dat ze op dat moment besefte dat ze iets had gezegd wat niet meer uitwisbaar was. Iets wat mij lichtjaren van haar had kunnen doen verwijderen, als die opmerking bij mij verkeerd was gevallen. Maar hij viel niet verkeerd.
Ja, ik functioneerde prima in het dagelijks leven. Maar onder de oppervlakte ploeterde ik. Ik miste mijn ouders, ik had verdriet, ik wist niet wat ik ermee moest en was ontzettend moe. Toch dacht ik dat ik me aanstelde. Want ik functioneerde toch?
Wat mijn stiefmoeder zei voelde als een verlossing. Eindelijk kon ik stoppen met knokken. Mocht ik hulp inschakelen. Was het allemaal begrijpelijk wat ik voelde. En logisch bovenal.
Ik kon alleen maar huilen.
Het eerste gesprek met de man die mij hielp helen, duurde drie uur. Drie uur waarin ik alleen maar sprak. Vooral over mijn ouders, hoe die overleden, hoe het daarna verder ging.
Ik was doodop naderhand. Maar nog meer dan moe voelde ik me licht. Het was alsof met elk woord dat ik sprak, mijn ziel werd bevrijd van een loodje. Er volgden meer gesprekken. Binnen een schooljaar werd het traject afgerond.
De man die me heeft helpen helen, vatte in het afsluitend gesprek samen wat mijn staat was toen ik voor de eerste keer met hem in gesprek ging. ,,Jij had verdriet, maar het verdriet had vooral jóu.”
Ik begreep wat hij bedoelde. Ik was in het verdriet verpakt zoals een vlinder in de draden van een spin. Na het eerste gesprek waren de draden verdwenen en kon ik het kleverige web uit kruipen – iets wat steeds makkelijker ging. En na het laatste gesprek vloog ik voor het eerst sinds jaren.
Door: Martine van der Linden
Vond je dit een nuttig artikel? Deel het:
We willen hen die we moeten missen blijven herinneren. Met een HerinnerHen houdt u het verhaal van uw overleden dierbare levend. Mensenlinq plaatst hun verhaal en foto in een dag- of weekblad en ook op de site van Mensenlinq.
Cake of champagne na de uitvaart?
Wat zijn de alternatieven en trends.
Vroeg voorbereid zijn kan van grote waarde zijn wanneer ‘de dag’ daar is. De dood is onvoorspelbaar, een moeilijk onderwerp en er rust vaak nog een taboe op. Toch is het erg verstandig om ook op jongere leeftijd al na te denken over wat jouw overlijden zal inhouden en wat je daar zelf voor moet regelen. Over deze zeven overlijdenszaken zou je vandaag al kunnen gaan nadenken. Nalatenschap Een van de […]
Tranen. De relatie met tranen is voor iedereen anders. Zeker als je in rouw bent kunnen tranen veel betekenissen hebben. Tranen speelden een rol in het leven van Merle Bergers en als ze voor haar opleiding besluit om traanstenen te maken, wordt ze overladen met aanvragen. Merle: ,,Mensen die iemand hebben verloren willen hun tranen verzamelen als een herinnering aan die persoon.” Tijdens haar studie op de Design […]
Na een kort ziekbed is dinsdag voetbalster en 95-voudig international Liesbeth Migchelsen op 49-jarige leeftijd overleden. Canberra United, een van de clubs waar ze als trainer werkzaam was, meldt op Twitter “diep bedroefd” te zijn over haar heengaan.
Breed geïnteresseerd, eigenwijs ook. Ginus Geersing kreeg bekendheid als provinciale energiebaas en werd later museumdirecteur. Hij overleed begin november op 74-jarige leeftijd.
Het einde van het jaar is een typisch moment dat we weer gaan nadenken over de voornemens voor het nieuwe jaar. De één neemt het heel serieus en maakt er een lijstje van, waar de ander er minder waarde aan hecht of de plannen halverwege januari al laat varen. Wat jouw beweegredenen ook mogen zijn, deze goede voornemens kun je overwegen als je in rouw bent.
‘Matthijs was lief, niet liever, maar hij was anders lief’. Hij was de eerstgeboren droom van Bodes en Trude, maar na drie maanden en na ernstige epileptische aanvallen werd die droom anders dan gehoopt;
Matthijs bleek meervoudig gehandicapt.
Dinsdagmiddag 24 maart, half vier. Een zwarte bus rijdt door de Buurmasingel in Zuidbroek en stopt bij nummer 8. Henk Bos stapt uit en plaatst een trap op de oprit. Daarop zet hij blikjes bier, frisdrank, wat shotjes. Uit de luidsprekers op de oprit schalt Nothing else matters van Metallica luid door de straat. Op repeat.
Voormalig profvoetballer en voetbaltrainer Pim Verbeek is op 63-jarige leeftijd overleden. Hij was al geruime tijd ziek.