Oud-MCL-chirurg Jeroen Meijerink was magiër van de kijkoperatie en één van de drie musketiers

In het vroege voorjaar van 2021, midden in coronatijd, meldde voormalig MCL-chirurg Jeroen Meijerink zich na een periode van vage klachten toch maar bij een specialist. De boodschap was even duidelijk als onverbiddelijk. ,,Uitgezaaide nierkanker. De kerst halen zou al lastig worden.’’

Kaarten

,,We hebben heel intens geleefd de afgelopen jaren.’’ Meijerinks vrouw Nicole zit aan een grote familietafel met daarop een wasmand vol rouwkaarten. ,,Ze blijven maar komen.’’ Vanachter een raam richting de woonkamer lacht Jeroen zelf de ruimte in, op een foto met baardje en pet. Overduidelijk genomen op het water.

Zo’n vijftien jaar geleden had Meijerink al eens een niertumor. ,,Daar was hij toen heel rationeel mee. Die nier moest eruit. En drie weken later was hij weer aan het werk.’’ Deze keer liet de kanker zich niet meer wegjagen. Maar rationeel was Meijerink ook nu. ,,Hij bedacht zelf een behandelplan. Daardoor hebben we toch nog tweeëneenhalf jaar samen gehad.’’

Meijerink werd geboren in 1961 in Hoeven, Brabant. Het werk van zijn Twentse vader leidde het gezin naar Brabant. Jeroen was de oudste van vijf zonen. Niet lang na zijn geboorte verhuisde het gezin terug naar Twente, naar Almelo. Daar groeiden Jeroen en zijn broers op.

Levenslust

De jongens hielden van zeilen. Het gezin bracht veel vakanties op de Friese meren door. Dat hij ooit chirurg wilde worden wist Jeroen Meijerink toen al, dat dat een half leven later in hetzelfde Friesland zou zijn kon hij toen nog niet bedenken.

Meijerink was een makkelijke puber, doorliep soepel de middelbare school en lootte in één keer in voor geneeskunde in Nijmegen, waar hij op zijn achttiende mee begon. Met zijn open uitstraling, tomeloze energie en levenslust maakte hij makkelijk vrienden.

Jeroen Meijerink

Dat was ook waar Nicole Heijmans voor viel, de Limburgse waar Meijerink in het Universitair Medisch Centrum Maastricht mee te maken kreeg. Hij was er chirurg in opleiding, zij deed er coschappen. ,,Liefde op het eerste gezicht.”

Endosuites

Samen trokken ze eind jaren negentig richting Friesland, waar Meijerink in het MCL chirurg werd. Dat het Leeuwarder ziekenhuis geen academisch hospitaal is had hem even doen aarzelen. In het MCL bekwaamt Meijerink zich verder in de laparoscopie, oftewel kijkoperaties. Hij zet grote stappen, herinnert collega Christiaan Hoff zich. ,,In 2002 had hij het eindelijk voor elkaar dat de eerste vier hypermoderne ‘endosuites’ van Europa – speciale operatiekamers enkel voor kijkoperaties – in Leeuwarden kwamen.’’

In de jaren daarvoor zetten Hoff, Meijerink en collega-chirurg hoogleraar Jean-Pierre Pierie zich in voor het professionaliseren van de laparoscopie. Ze trekken heel Nederland door om collega’s en chirurgen in opleiding de fijne kneepjes bij te leren. Ze krijgen de bijnaam ‘de drie musketiers’. Hoff heeft niets dan lof voor zijn oude maat. ,,Een hele fijne vent, warm en met veel humor.’’

In 2006 vertrok Meijerink van het MCL naar de Vrije Universiteit in Amsterdam. Het doel was daar hoogleraar te worden, iets dat uiteindelijk helaas niet gebeurde. Zijn werklust en ambities kon hij er volop laten zien, waardoor hij een paar jaar later door het Radboud UMC werd benaderd voor het hoogleraarschap en een functie als hoofd van de operatiekamers.

Passie

Baukje van den Heuvel, toen nog student met wie hij de passie voor kijkoperaties deelde: ,,Jeroen was een soort magiër. Hij kon alles. En als er een instrument nog niet bestond, dan bedacht hij het en liet hij het maken. Heel ruimdenkend met een innovatieve geest.’’ Opleiden kon hij ook. ,,Hij was heel socratisch: hij stelde vragen waardoor je zelf tot inzichten kwam. Hij creëerde een veilig klimaat voor je.’’

Jeroen Meijerink Foto: Paul Janssen

Het hoogleraarschap kwam er alsnog, in Nijmegen aan het RadboudUMC. Daar ook ging hij zich steeds meer bezighouden met duurzaamheid. De grote afvalbergen in de gezondheidszorg baarden hem zorgen. Hij richtte het landelijk netwerk Groene OK op en krijgt daar in 2022 de prestigieuze Zilveren Legpenning voor. Ook thuis groeide het groene inzicht: hij zag heus dat hij ,,in een veel te groot huis’’ woonde, vloog niet langer binnen Europa en eten weggooien was uit den boze. Dat huis maakte hij overigens wel eigenhandig energieneutraal.

Zeilreis

Het echtpaar Meijerink noemde zichzelf vaak ,,pathologische optimisten’’. Hoe duister ook de situatie, de twee zochten en vonden altijd het licht. Dat niet alles in hun doorgaans comfortabele leven kneedbaar was, leerden de twee tijdens de twee keer dat de kanker op de deur klopte. En ze zagen het eerder ook al, toen hun eerste zoon Thijmen veel te vroeg werd geboren en na tien dagen overleed. ,,Dat vond Jeroen heel moeilijk.’’

Een zeilreis richting Noorwegen zou het slotstuk worden van de dik twee intense laatste levensjaren. Zijn grote Noorse zeekotter had het gezin eerder in Noorwegen achtergelaten op een reis richting de Lofoten. Meijerinks ziekte maakte dat ze toen niet verder kwamen dan Alesund. Afgelopen zomer werd de kotter alsnog terug naar Nederland gevaren. ,,We hebben toen toch nog vijf heerlijke weken gezeild.’’

Bron: Leeuwarder Courant Geplaatst 29-9-2023. Foto: eigen foto