Onverstoorbaar en zeker van zijn zaak volgde Peter R. de Vries (1956-2021) zijn pad.

Peter R. de Vries (64) was een van de bekendste misdaadverslaggevers van Nederland. Als Peter zich met je zaak ging bemoeien, dan wist je zeker dat die niet in de vergetelheid ging verdwijnen.

Nabestaanden van slachtoffers van de misdrijven waarin De Vries zich vastbeet liepen met hem weg. De ouders van Nicky Verstappen bijvoorbeeld weten erover mee te praten. Evenals de nabestaanden van Zaanse Milica van Doorn of de ten onrechte veroordeelde verdachten in de Puttense moordzaak. In die zaken was hij niet meer sec de misdaadverslaggever, maar ook de steun en toeverlaat en woordvoerder van de families.

Aan die meerdere petten voegde hij er onlangs nog een toe: die van vertrouwenspersoon van kroongetuige Nabil B. in het mega-liquidatieproces Marengo. Het kwam hem op veel kritiek te staan van collega-misdaadverslaggevers die vonden dat het voor het publiek wel erg onduidelijk werd om te weten met welke pet De Vries aan de talkshowtafels zat. De Vries zou De Vries niet zijn als hij zich daarvan iets had aangetrokken. Hij bewandelde zijn eigen pad, onverstoorbaar en zeker van zijn zaak.

De broer en de advocaat van kroongetuige Nabil B. waren al vermoord, hij had de grootste moeite om nieuwe advocaten te vinden die bereid waren om hun leven te wagen. Samen met de advocaten Peter Schouten en Onno de Jong bleek Peter R. de Vries bereid om de sprong te wagen.

De figuur van vertrouwenspersoon was tot dan onbekend in een Nederlands strafproces. Het Openbaar Ministerie maakte bezwaar, omdat het De Vries als niet-advocaat niet was toegestaan om kennis te nemen van vertrouwelijke stukken en toegang te krijgen tot de kroongetuige. Dat bezwaar werd door Peter R. de Vries ondervangen door in dienst te treden van het advocatenkantoor van Schouten.

Op 14 mei 2019 maakte Peter R. de Vries bekend dat hij op een dodenlijst stond van crimineel Ridouan Taghi. Hij bracht dat naar buiten „om de zaak stuk te maken.” Kort erna ontving hij een brief van Taghi die hem schreef dat hij niets te vrezen had. Maar dat was ver voordat De Vries besloot om de aartsvijand van Taghi, kroongetuige Nabil B., bij te staan. Vanaf dat moment had hij wel degelijk iets te vrezen en het is moeilijk om niet de hand van Taghi te zien in de aanslag op zijn leven.

Peter Rudolf de Vries startte zijn journalistieke loopbaan direct na de middelbare school bij De Telegraaf. Een Haagse moordzaak waarmee hij aan de slag ging wekte zijn interesse in de misdaadjournalistiek. In de vijfendertig jaar die volgden onderzocht hij meer dan 500 moorddossiers en groeide hij uit tot een van de bekendste misdaadjournalisten van het land.

Hij speelde een doorslaggevende rol in het oplossen van meerdere moord- en vermissingszaken en schreef een boek over de ontvoering van biermagnaat Alfred Heineken, dat sinds het verschijnen in 1986 nog elk jaar wordt herdrukt en zelfs werd verfilmd.

Hij speelde ook een cruciale rol bij het ’binnenhalen’ van de zussen Astrid en Sonja Holleeder als getuigen in het proces tegen hun broer Willem en was de vrouwen behulpzaam bij het heimelijk opnemen van de gesprekken met hun broer, die later een belangrijke rol speelden in het strafproces. Holleeder werd mede op basis van hun getuigenverklaringen veroordeeld tot levenslang. Het leverde hem de woede en hoon van Holleeder op. Ook daar lag De Vries niet wakker van. Net zoals hij schouderophalend voorbij leek te gaan aan de reacties op Twitter als hij weer eens zijn ongezouten mening in een talkshow verkondigde.

Niet dat hij een onverschillig mens was, integendeel. Voor ’zijn’ nabestaanden ging hij door roeien en ruiten. En tegelijkertijd kon hij zich opwinden over futiliteiten, zoals het feit dat hij bij de toegangscontrole in de gerechtsbunker zijn Italiaanse maatschoenen moest uitdoen. En ook over het feit dat er voor hem geen lunchpakket klaar stond. Sinds die dag arriveerde hij bij elke zitting in het Marengo-proces demonstratief met een zak krentenbollen in zijn hand. Het was Peter R. de Vries ten voeten uit.

Bron DvhN. Geplaatst 5-8-2021