Ramon Visser (1988-2024) was een wandelende encyclopedie van sportfeitjes
Het was zijn lust en zijn leven: voetbal. De in Edam geboren en getogen Ramon Visser (1988) ademde voetbal. Tot zijn achttiende speelde hij in ...
Hij had die zomerdag in juli een barbecue met zijn onderzoeksgroep van de RUG aan het Hoornsemeer. Ze vierden het einde van het studiejaar en bovendien had Nout die dag zijn scriptie ingeleverd.
Over kunstimplantaten ging het, gemaakt van weefsel uit eigen lichaamsmateriaal. Nout van Loenen studeerde biomedische technologie. Nu hij zijn bachelor had afgerond, zou hij in september aan zijn master beginnen: tissue engineering.
Nout klom altijd al
,,Als ik er eentje had willen houden, was het Nout wel’’, sprak z’n professor enkele dagen na Nouts overlijden. Nout stierf aan de verwondingen die hij opliep toen hij aan het einde van die uitbundige julidag midden in de nacht van een schutting viel. Het gebeurde op een housewarmingparty in een studentenhuis aan de Friesestraatweg in Groningen. Nout klom van het studentenhuis, via een ijzeren trap naar de schutting van een aanpalend huis.
Hij klom al zo lang hij leefde, net zoals hij praktisch vanaf zijn geboorte bij de scouting zat. Daar hadden zijn ouders elkaar leren kennen en ze namen hun dochter Floor en de twee jaar jongere Nout er altijd mee naartoe.
Nout ontmoette op scouting vrienden voor het leven.
Nout ontmoette er vrienden voor het leven, leerde er samenwerken en hij ontdekte met vallen en opstaan wat respect inhoudt, wat eigenwaarde is. Scouting was niet alleen liefhebberij voor hem, maar ook familie, ook een leerschool.
Van Groningen naar Peize
Hij werd geboren in Groningen en verhuisde toen hij 7 jaar was naar Peize. Hij vond het er onmiddellijk fijn, ging er net als al z’n vriendjes op voetbal.
Als kind had hij een grote fantasie. Hij kon in z’n eentje op z’n kamer zitten en hele verhalen vertellen over een zelf gecreëerde wereld waarin hij sprak met de elfjes. ,,Die zien jullie niet, maar ik wel’’, legde hij uit als z’n ouders hem vroegen met wie hij praatte.
De fraaiste Lego-bouwwerken
Hij kon zich verliezen in het kijken naar kikkervisjes en salamanders – hij wilde weten hoe het zat. Daarnaast hield hij van knutselen, pielen, dingen fiksen. Zonder instructieboekjes maakte hij de fraaiste bouwwerken van Lego en op latere leeftijd repareerde hij, al experimenterend, alles wat kapot was.
Scouting: meer dan liefhebberij.
Toen hij 13 was, liep hij een maatschappelijke stage in het UMCG, bij transplantatiechirurgie waar hij getuige was van een niertransplantatie. Hij besloot de kunstlong te willen uitvinden, ging naar het vwo en koos voor de studie biomedische technologie.
Nout wist al jong wat hij wilde, wat ook bleek tijdens de talloze discussies die hij voerde, waar dan ook. Of die nou gingen over coronavaccins of over de beste manier om rijst te koken: hij wist het vaak beter en hield dan voet bij stuk.
Help, appte hij zijn zus
Het ging Nout niet altijd voor de wind. Hij had thuis nauwelijks geleerd om zich te uiten en vluchtte in zijn games. Toen hij pas studeerde, gingen zijn ouders uit elkaar en overleden twee van zijn grootouders.
Zijn zus, die net als Nout op zichzelf in Groningen woonde, begon zich zorgen te maken toen ze keer op keer te veel lege drankflessen bij hem in de gang zag staan. Nout nam haar in vertrouwen toen hij vrijwel nooit meer buiten kwam, behalve voor feestjes waarin hij zich verloor in alcohol. Help, appte hij haar op een avond.
Ze hielp hem aan een psycholoog, die diagnosticeerde dat Nout aan een depressie leed. Nout koos ervoor om met de psycholoog in gesprek te blijven en aan zichzelf te werken, wat hem opener maakte naar zijn naasten.
Hij ging sky high
Dat bevrijdde hem als het ware. Hij floreerde op de opleiding en op scouting, kwam er bekend te staan als kritisch en sociaal. Was hij vroeger liever lui dan moe, ineens ontpopte hij tot een zelfstandige student met een groot verantwoordelijkheidsgevoel.
Scouting: ook een leerschool.
En hij besloot af te vallen. Hij wilde er fitter en gezonder uitzien. Via een vriend raakte hij verslingerd aan de sportschool, waar hij zich vijf keer per week in het zweet werkte. De spierkracht die hij ontwikkelde, kwam hem goed van pas bij het bolderen: klimmen zonder zekering. Hij at gezonder, leerde koken – al bleef hij gek op McDonald’s – en viel minstens 30 kilo af.
Hij ging sky high , blikt zijn moeder terug.
Unieke donor
Tot die zomernacht in juli. Hij moet in zijn val van de schutting ongelukkig terecht zijn gekomen op een tafeltje in de tuin beneden en raakte in coma. In het ziekenhuis volgden dagen van hoop, van afscheid ook. Uiteindelijk stierf hij vijf dagen na zijn val.
Zijn lichaam wilde hij beschikbaar stellen aan de wetenschap. Hij had zich daarvoor nog niet laten registreren, omdat hij immers nog zeeën van tijd had en omdat hij iemand was van het laatste nippertje. Voor orgaandonatie had hij wel getekend, daar stond hij achter sinds zijn maatschappelijke stage.
Zo redde Nout met vijf van zijn organen vier mensenlevens – wat hem volgens het UMCG en het transplantatieteam tot een unieke en zeer waardevolle donor maakte.
Dat is een troost voor zijn naasten, al blijven ze het onverteerbaar vinden hun zachtaardige, sterke beer zo jong te moeten missen. Inclusief zijn warmte en ook inclusief zijn eeuwige discussies.
Bron: DvhN. Geplaatst 4-12-2023. Foto: eigen foto
