In memoriam

Nieuwsjager Luc Drenthe was druk, enthousiast, aanwezig, gek op aandacht, gevoelig, lief en hard

Tijd van Leven beschrijft het gepasseerde bestaan van mensen met een bijzonder verhaal. Zoals Luc Drenthe (1928-2019), nieuwsjager.

Hij begroette mensen altijd met twee handen, in plaats van één. Of er kwam een hand op de schouder van de ander. Journalist Luc Drenthe uit Stadskanaal, in juli dit jaar op negentigjarige leeftijd overleden, kon hard en dwingend zijn, bijvoorbeeld tijdens de jacht op nieuws, maar volgens jongste zoon Bert was hij ook een sociale man, begaan met mensen.

Geert Lucas Drenthe werkte als correspondent voor RONO en RTV Noord, Winschoter Courant, de kabelkrant, Groninger Dagblad, Nieuwsblad van het Noorden, Telegraaf en bestierde de afgelopen jaren Persburo Luc Drenthe.

…en de boer hij ploegde voort

Bert: ,,Zijn gedrevenheid ging zover dat hij tot twee weken voor zijn dood actief was als journalist en de raadsvergaderingen in de gemeenten Stadskanaal en Westerwolde bezocht. De laatste woorden die hij voor zijn Facebookpagina intikte, in een berichtje over de windmolenproblematiek, waren: …en de boer hij ploegde voort.’’

Luc Drenthe groeide op in Valthermond, als derde van vier zonen van Arend Drenthe en Jantje Smid. Zijn vader begon er na de eerste wereldoorlog een smederij die uitgroeide tot een onderneming in landbouwmechanisatie en na WO II zelfs tot de grootste tractordealer van Noord-Nederland. Het bedrijf is eind jaren tachtig door Luc’s broer Jan omgebouwd tot tractor- en werktuigenmuseum.

Meisje uit het dorp

Hij trouwde met een meisje uit het dorp, Egbertien Marianne ‘Ep’ (1930-2015). Ze kende elkaar van jongs aan en woonden, eenmaal gehuwd, op verschillende plekken in Nederland, waaronder Helmond, waar de drie oudste kinderen werden geboren. Luc Drenthe had allerlei beroepen alvorens het gezin terugkeerde naar het noorden.

Drenthe begon in Emmen, in lijn met de familietraditie, een zaak in landbouwmachines en tractoren, maar werd begin jaren zestig planner bij Philips, dat een paar jaar eerder een vestiging in Stadskanaal opende. Het gezin verhuisde naar die plaats, woonde eerst een tijdje in de Belgiëlaan en daarna tientallen jaren in de Engelandlaan.

Waar zijn hart echt lag

Met ‘een mooie regeling’, destijds niet ongebruikelijk, kon hij op de leeftijd van 57,5 jaar weg bij Philips. Te jong om achter de geraniums te gaan zitten. Luc Drenthe was daar de man ook niet naar. De interesse voor nieuws en vooral regionaal nieuws deed hem een cursus journalistiek volgen en zijn tweede carrière nam een aanvang, in een vak waar zijn hart echt lag.

Drenthe werd correspondent bij de RONO, een voorloper van RTV Noord en volgens zoon Bert, fulltime entertainer en verhuurder van touringcars, was dat ‘helemaal zijn ding’. Wat hem mede dreef was de liefde voor het schrijven. Hij noemde zich later ook ‘schriever’.

Gek op primeurs, bovenop het nieuws

In het nog internetloze tijdperk deed eind jaren tachtig de kabelkrant zijn intrede. Een nieuw medium dat kort lokaal nieuws op een regionaal tv-kanaal bracht. Luc en Bert beleefden er een mooie tijd. ,,Mijn vader was gek op primeurs, zat bovenop het nieuws, lag soms letterlijk in de sloot. Zijn ding was de politiek en in het weekend deden we de sport, vooral voetbal. Je kon snel werken en mijn vader hamerde daar op. Als iets om drie uur gebeurde, moest het om tien over drie op de kabelkrant. We waren een voorloper van internet, maar moesten stoppen toen het een te grote concurrent voor de krant werd.’’

Er volgde evenwel een nieuwe glorietijd, bij de Winschoter Courant. Luc Drenthe vormde volgens Bert een ‘topduo’ met Mat Ringers. Ze ‘beheersten’ lange tijd het nieuws in Zuidoost-Groningen. Het regionale medialandschap veranderde echter, onder meer door de fusie van Groninger Dagblad en Nieuwsblad van het Noorden, maar Luc Drenthe wist van geen ophouden. Zelfs na de dood van zijn vrouw Ep en zoon Arend in 2015 doofde het vuur niet. Wat hem bleef voortdrijven was de honger naar nieuws en het contact met mensen.

Hij vergat soms het mooie

Bert: ,,Zonder mijn broers te kort te willen doen, hij en ik lijken op elkaar. Druk, enthousiast, aanwezig, gek op aandacht, gevoelig, lief en hard. Luc kon echt hard zijn en nam geen blad voor de mond. Hij was ‘vreselijk betrokken’, al waren we het journalistiek niet altijd met elkaar eens. Mijn vader zocht altijd naar stront, vergat soms het mooie.’’

Luc Drenthe was jarenlang als de oudste verslaggever van het noorden en wellicht van het land, maar in het voorjaar van 2019 ging het ineens snel, als gevolg van een melanoom. Het ziekbed was kort. Hij heeft geen pijn gehad en is in zijn slaap overleden. Zijn as is uitgestrooid bij Eppies Bargie, een duizenden jaren oude grafheuvel bij Valthermond.

Stamtafel

De stamtafel van Hof van Sellingen is voorzien van een plaquette ter nagedachtenis aan Luc Drenthe. Want meer nog dan Stadskanaal was Westerwolde zijn streek en hij bedacht de stamtafel. Om eens in de twee weken met een man of vijf, zes te praten over de dingen van de dag.

Dit artikel is geplaatst in Dagblad van het Noorden op 28-10-2019.