Niemand was bang voor tandarts Paul Aaldering uit Sleen

Paul Aaldering (1954-2022) kon met iedereen overweg; was wars van rangen en standen. 

Een groot sport- en muziekliefhebber. Tandarts in Sleen, 36 jaar lang. Al had hij misschien ook wel cabaretier kunnen worden.

Lang haar, sportbrilletje, groene parka, rode Tomos-brommer; Paul Aaldering in zijn middelbare schooltijd in Emmen. Na een verhuizing met zijn ouders en oudere broer vanuit Arnhem was het gezin in Angelslo gaan wonen.

Paul valt op de Gemeentelijke Scholengemeenschap (GSG) op vanwege zijn humor. Scheikundeleraar Skolnik, een statige man in pak, begint elke les steevast met het voorlezen van de presentielijst. „’Ja!’ zei Paul en stak zijn hand op, terwijl er nog geen naam genoemd was. Aaldering was de eerste naam op de lijst. Skolnik kon het niet waarderen en dreunde daarna alsnog Pauls naam op, tot hilariteit van de klas”, lacht schoolvriend en overbuurman Gerard Houkes. „De volgende les keek de hele klas: wat gaat Paul doen? Ook Skolnik zat al op een te vroeg ‘Ja!’ te wachten, maar Paul deed niks. Een week later, toen de leraar er niet op rekende, ging die hand weer ongevraagd omhoog: ‘Ja!’ Lag de hele klas weer dubbel.”

Cola

Humor is Pauls handelsmerk. Cola ook trouwens. Waar zijn schoolvrienden alcohol gaan drinken houdt hij het bij cola. Zijn leven lang. Paul maakt deel uit van een grote vriendengroep. Op de – opgevoerde – brommers gaan ze naar Westerbork, waar een deel van de jongens woont. Achter de meisjes aan, naar het zwembad. Paul is een goede zwemmer en dito voetballer, vindt hijzelf. Zijn vrienden vinden het best meevallen.

Paul Aaldering drumde vanaf de middelbare school. Eigen foto

Hij is gek van cabaretgroep Neerlands Hoop en kan vele sketches verdienstelijk nadoen. Muziek houdt hem ook al bezig in zijn GSG-tijd. Hij luistert graag naar bands als The Rolling Stones en Led Zeppelin en drumt in een schoolband. Paul is ook een regelmatige bezoeker van de koffiebar Tin Pan Alley.

Naturistencamping

Gedurende zijn leven drumt hij in verschillende coverbandjes. Hij valt Annemarie Elberse op tijdens een optreden bij café Groothuis eind 2001. Ze kennen elkaar al omdat ze beiden tennissen, maar na dat optreden wordt het contact intensiever. Annemarie woont in Ermelo en er worden vele kaartjes over een weer gestuurd. Pauls teksten doorspekt met humor. „Hij schreef ze zo uit de losse pols, terwijl ik uren nadacht over wat ik moest antwoorden”, lacht ze.

Samen met zijn vrouw kwam Paul graag op Ameland. Eigen foto

Tijdens een etentje vraagt ze of hij mee wil op vakantie. Ja zeggen betekent dat hij een week mee moet naar een Franse naturistencamping, die zij uit pure nieuwsgierigheid voor zichzelf heeft geboekt. Paul gaat mee. „Het was niks voor ons, maar we hadden de grootste lol.”

Ze reizen door en bezoeken Gerard Houkes en zijn gezin, die in de Ardèche kamperen. Paul en Gerard hebben ook gemeenschappelijke herinneringen aan het gebied; ze kampeerden er met vrienden na hun eindexamen. „In onze favoriete kroeg in het dorp zette de eigenaar rond sluitingstijd altijd de stoelen omgekeerd op tafel, terwijl hij on ferme! riep. Toen wij na een avondje barbecueën op de camping daar nog even wat wilden drinken, bleek de kroeg stampvol te zitten”, vertelt Gerard. „Paul bedacht zich niet en begon stoelen omgekeerd op tafel te zetten. ‘ On ferme, on ferme! ’, zei hij, waarop een deel van de cafébezoekers vertrok. De eigenaar bracht ons vijf bier en een cola. Wij konden zitten en hij kon er wel om lachen.”

FC Emmen

Paul studeert tandheelkunde in Groningen. Hij woont in een oud pand aan de H.W. Van Mesdagstraat, waar het lekt in de hal. Als hij doorheeft dat geen van zijn huisgenoten er iets aan doet, zet hij er demonstratief een vergiet onder. Hij wordt lid van studentenvereniging Albertus Magnus, waar hij snel laat merken dat hij wars is van rangen en standen. Verbaal kan hij de ouderejaars wel aan.

Hij blijft – ook later – wars van elitair gedrag, is intelligent en verbaal sterk. Paul kan met iedereen een gesprek voeren. In gezelschappen ziet hij heel snel hoe de onderlinge verhoudingen liggen en hij kan met iedereen over weg. Een verbinder. Annemarie: „Hij wist met een kwinkslag de angel ergens uit te halen.”

FC Emmen was zijn club. Eigen foto

Hij zit in meerdere serviceclubs en heeft door de jaren heen allerlei bestuursfuncties, waaronder het voorzitterschap van de Raad van Commissarissen van ‘zijn’ club FC Emmen, waar hij zelf in de jeugd heeft gespeeld. Maar nooit kijkt iemand tegen hem op. Na zijn afscheid in 2010 zit Paul weer gewoon op de tribune in het stadion en niet in de businesslounge. Tussen de fans zitten, daar geniet hij van.

Aandacht van vrouwen

In 1982 is hij met zijn toenmalige vrouw Wilma aan De Brink in Sleen komen wonen, waar hij een kleine tandartspraktijk aan huis heeft overgenomen. Een paar jaar nadat in 1983 zoon Wouter wordt geboren, gaan ze uit elkaar. Paul werkt keihard om zijn praktijk uit te breiden. Geen gemakkelijke tijd. „Maar welke hobbels hij ook tegenkwam in het leven, hij is nooit zijn joie de vivre verloren”, glimlacht Gerard.

Iedereen hoopte altijd dat Paul ging speechen. Eigen foto

Ook hij is net gescheiden in die tijd. Ze gaan weer samen op vakantie en op stap. Aan aandacht van vrouwen heeft Paul geen gebrek. „Als er zes dames en twee heren aan een tafel zaten, ging hij de vrouwen entertainen. Geheel zonder bijbedoelingen overigens. Hij kon goed met vrouwen en zij met hem.”

Entertainen, dat doet Paul sowieso graag. Na een tennistoernooi in Sleen of op feestjes; iedereen hoopt altijd dat hij nog wat gaat zeggen. Hij is beroemd om zijn humoristische speeches en zegt wel eens tegen Annemarie dat hij best cabaretier had willen worden.

Pauls Angels

Ze trouwen in 2002. Samen wandelen ze veel en maken verre reizen. Ook gaan ze geregeld naar Ameland, waar ze een appartement kopen. De tandartspraktijk, die uitgroeit naar ruim tweeduizend patiënten, verhuist naar een pand een paar honderd meter verderop.

Paul is erg actief in Sleen en staat bekend als een sociale tandarts, die altijd tijd heeft voor een praatje. De assistentes staan bekend als ‘Pauls Angels’. Mensen die bang zijn voor de tandarts, durven wel bij hem in de stoel. Hij legt veel uit en maakt tekeningen op servetjes. Als hij eind 2018 met pensioen gaat, krijgt hij van zijn angels een aantal bewaarde servetten terug.

De tandarts te midden van zijn ‘angels’. Foto: Ton Trompert

De band met zoon Wouter is goed en Paul is opa geworden. Met Wouter gaat hij steevast naar de bioscoop als er een nieuwe James Bond-film uit is, naar concerten en het Blues-festival in Grolloo. Wekelijks loopt hij even binnen bij de familie Houkes. Even de week doornemen, even ouwehoeren. Drummen doet hij de laatste jaren bij Old Spices, een band waarvan de leden vrienden zijn.

Lichamelijk gaat het minder. Paul heeft artrose in zijn handen en een versleten heup en knie. Hij gaat naar de uroloog als hij vermoedt dat hij een liesbreuk heeft. De uitslag op 13 oktober komt aan als een mokerslag: nierkanker in een vergevorderd stadium. De volgende dag moet hij terug voor verder onderzoek, maar zover komt het niet. Hij overlijdt diezelfde avond onverwacht aan een hartstilstand. „Paul heeft zichzelf een lijdensweg bespaard”, zal een goede vriend later zeggen. Old Spices speelt op zijn uitvaart, zonder drummer. FC Emmen speelt de eerstvolgende wedstrijd met rouwbanden om. In Arnhem, alsof het zo moet zijn.

Met Paul viel er veel te lachen. Eigen foto

Bron: DvhN. Geplaatst 24-4-2023. Foto: Ton Trompert