Moeder van premier Rutte overleden
De moeder van premier Mark Rutte is overleden. Ze is vrijdag begraven, laat de Rijksvoorlichtingsdienst (RVD) weten.
De moeder van premier Mark Rutte is overleden. Ze is vrijdag begraven, laat de Rijksvoorlichtingsdienst (RVD) weten.
De moeder van de minister-president overleed al op woensdag 13 mei. Ze werd 96 jaar. De RVD laat zich verder niet uit over haar overlijden, maar ze is niet overleden aan het coronavirus.
De premier maakte het overlijden van “mijn lieve moeder Mieke Rutte-Dilling” zelf bekend. “Naast het grote verdriet en alle dierbare herinneringen overheerst bij mijn familie en mij ook een gevoel van dankbaarheid dat wij haar zo lang bij ons mochten hebben”, laat Rutte weten. “Wij hopen dit grote gemis de komende tijd in alle rust met elkaar te kunnen verwerken.”
Rutte was de afgelopen weken heel druk met de strijd tegen het coronavirus. De epidemie verhinderde ook bezoek aan tehuizen zoals dat waar zijn moeder verbleef.
Op sociale media kwamen er maandag veel condoleances voor de premier. Ook onder anderen politici van PVV, 50PLUS en DENK betuigden daar hun medeleven.
Bron: ANP. Geplaatst 25-5-2020
Vond je dit een nuttig artikel? Deel het:
We willen hen die we moeten missen blijven herinneren. Met een HerinnerHen houdt u het verhaal van uw overleden dierbare levend. Mensenlinq plaatst hun verhaal en foto in een dag- of weekblad en ook op de site van Mensenlinq.
Cake of champagne na de uitvaart?
Wat zijn de alternatieven en trends.
In zijn woonplaats Winschoten is Henk Strating overleden. De steenfabrikant die ook verschillende boeken schreef en veel meer deed, werd 89 jaar oud.
“Dames en heren, vergeet u niet, als u straks na de uitvaart huiswaarts keert, om uw telefoon weer aan te zetten…”. Een prachtige manier, van een uitvaartleider die ik ken, om de genodigden bij de uitvaart te vertellen dat zij er natuurlijk niet aan herinnerd hoeven worden om de smartphone uit te zetten.
Veel mensen omschrijven kerst als een warme, gezellige periode met familie en vrienden. Dat zal dit jaar door de coronacrisis helaas voor velen anders zijn. Maar voor sommigen worden deze feestdagen nog zwaarder, doordat zij nog in een rouwperiode zitten. Hoe kom je door zo’n mooie, maar tegelijkertijd moeilijke periode heen? Bepaal van tevoren hoe je de feestdagen wilt invullen […]
Tijd van Leven beschrijft het gepasseerde bestaan van mensen met een bijzonder verhaal. Vandaag Bé Wierenga, visser uit Usquert.
Het was een gewone dinsdag. En het was niet eens zulk slecht weer, alleen beetje deining uit het Noorden. De garnalenkotter ZK37 was via het Kaigat naar buiten gevaren om boven Schiermonnikoog te gaan vissen. De vangst was tot dan toe wat tegengevallen: schrale boxjes garnalen met zwemkrabbetjes en wijting. Verder naar het oosten zou het beter zijn.
Hij moest verder met zijn twee jonge kinderen nadat hij zijn vrouw was verloren aan die verschrikkelijke ziekte. In mijn vorige blog beschreef ik dat hij zijn werk kon hij niet meer naar behoren kon uitvoeren. Na vele gesprekken met zijn rouwbegeleider heeft hij samen met zijn werkgever besloten om de arbeidsovereenkomst te beëindigen. Nu […]
Voormalig kraamverzorgster Gea Westerdijk (62) uit Roodeschool is al bijna vijftien jaar één van de dragers in een team van vrouwen, dat doodskisten op begrafenissen en crematies in de provincie Groningen draagt. „Het is nog steeds bijzonder als vrouwen de kist van een overledene dragen”, zegt ze. „Er zijn niet zoveel vrouwelijke dragers in Nederland.”
Uitvaarten verlopen in deze tijd van corona anders dan anders. Uitvaartverzorger Catrien Coolsma (42) uit Groningen legt uit wat de haken en ogen zijn als de richtlijnen van het RIVM in acht worden genomen.
Gebroken zit ze voor me. Uit iedere porie ademt ze verdriet. Maar tussen de tranen die vrijwel onafgebroken over haar wangen rollen, zie ik het vuur in haar ogen. Een vuur dat de niet aflatende liefde voor haar zoon weerspiegelt. ‘Zijn dood is één grote vergissing’, zegt ze. ‘Ik heb begrip voor zijn daad; ik weet waar het vandaan komt…. Maar ik weet ook dat het voorkomen had kunnen worden. Ami had niet hoeven sterven…’