Medestrijder van Nelson Mandela overleden
Een medestrijder van de Zuid-Afrikaanse antiapartheidsactivist Nelson Mandela is overleden. De op 95-jarige leeftijd gestorven Andrew Mlangeni was in 1963 samen met Mandela en anderen tot levenslang veroordeeld. Mandela werd na het afschaffen van de apartheid president van Zuid-Afrika.
Mlangeni was de laatste levende van de groep strijders die destijds werd veroordeeld. Hij zat ruim twintig jaar vast op Robbeneiland. De huidige president van Zuid-Afrika, Cyril Ramaphosa, heeft het op Twitter over een “gigantische boom die is omgevallen”. Hij noemt Mlangeni een onbaatzuchtige strijdveteraan die zijn leven wijdde aan het bestrijden van onrecht.
Bron: Leeuwarder Courant. Geplaatst 22-7-2020
Vond je dit een nuttig artikel? Deel het:
We willen hen die we moeten missen blijven herinneren. Met een HerinnerHen houdt u het verhaal van uw overleden dierbare levend. Mensenlinq plaatst hun verhaal en foto in een dag- of weekblad en ook op de site van Mensenlinq.
Cake of champagne na de uitvaart?
Wat zijn de alternatieven en trends.
Het is nog vroeg als ik gerommel hoor in de keuken. Kleine kindervoetjes stommelen vervolgens de trap op. Mijn vriendin opent de deur van de slaapkamer en gebaart me dat ik moet doen alsof ik slaap. Ik doe snel mijn ogen dicht en hoor mijn kleine schat zachtjes tegen haar mama zeggen: ‘Ssttt, papa slaapt […]
Jannes Berghuis bezat een hele batterij notitieboekjes.
Daarin schreef hij, in een net, cursief handschrift. Over wat hij meemaakte op zijn reizen. Over hoe je kon zien of een vis ziek was of gezond. Over wat hij wilde worden na zijn studie. Over wie hij wilde worden. Niet iemand die hele dagen in een laboratorium slijt, zo ver was hij in elk geval. Nee, hij wilde betekenis hebben. De wereld een beetje beter en mooier maken.
Laurie Faro vroeg zich af waarom we tegenwoordig zo anders omgaan met schokkende voorvallen. Onlangs promoveerde ze aan de Tilburgse universiteit. Die ijzingwekkende stilte, op het geklapper van de vlaggen na. De emoties bij het koningspaar. Die eindeloze rouwstoet. Al die belangstellenden langs de snelweg, tussen Eindhoven en Hilversum.
Dinsdagmiddag 24 maart, half vier. Een zwarte bus rijdt door de Buurmasingel in Zuidbroek en stopt bij nummer 8. Henk Bos stapt uit en plaatst een trap op de oprit. Daarop zet hij blikjes bier, frisdrank, wat shotjes. Uit de luidsprekers op de oprit schalt Nothing else matters van Metallica luid door de straat. Op repeat.
Geen sloot is haar te breed, geen afterparty onbereikbaar: Lianne Bouman zoekt het avontuur, de spanning, het vertier.
Met kleine passen beende Zuster Paulo dag in dag uit door de binnenstad van Groningen. Ze woonde in het Sint Anthony Gasthuis, het hofje tegenover het politiebureau aan de Rademarkt. Vanuit haar woninkje ging ze dagelijks naar de Jozefkerk om er te bidden, naar de mis te gaan of om er schoon te maken. Tot op hoge leeftijd was zuster Paulo de aanvoerder van de poetsploeg van de kerk.
Jet zat met haar stralende glimlach achter het stuur van de auto toen vrijwel nog niemand een rijbewijs had. Nonchalant en zelfverzekerd.
Borstkanker lijkt met glamour omgeven. Het is een doffe ellende, weet Meintje Haringsma. Ze kreeg borstkanker en deelde haar verhaal op internet. Ze begrijpt er helemaal niets van. Hoe kan iemand als Sylvie Meis toch op levensgrote billboards in niemendalletjes schitteren, terwijl zij vanwege een pijnlijk litteken alleen een sportbeha verdraagt? ,,Ik snap het niet zo goed’’, merkt Meintje Haringsma uit Lemmer eufemistisch op.