Sanne’s zoontje Fedde (1) overleed plotseling: ’Binnen twee dagen was hij weg’
Als Fedde twee jaar geleden ineens hoge koorts heeft, wordt hij met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Twee dagen later overlijdt hij plotseling aan een ...
Midden tussen de emmers met snijbloemen, tussen de binnenplanten, de vazen en potten. In het hart van zijn zaak, de bloembinderij. Daar stond hij opgebaard. Martin Groen, de bloemist van Workum. Geflankeerd door een groot rouwstuk met exotische paradijsvogelbloemen (Strelitzia reginae) en prachtlelies (Gloriosa). Zijn lievelings.
Op woensdag 4 oktober trok een lange stoet van trouwe klanten, warme vrienden, buurt- en stadsgenoten, sportmaten en collega-ondernemers langs de kist dwars door de zaak aan de Begine. Echtgenote Trijnie Groen en dochters Femke en Eefje en verdere familie Groen namen drie uren achter elkaar condoleances in ontvangst, en wilden iedereen de kans bieden om afscheid te nemen. Het was overweldigend.
Workum en de mondiale bloemenwereld rouwt
De onverwacht snelle dood van Martin Groen was een schok. Voor zijn gezin, familie en vrienden. ,,It is noch hieltyd ûnwerklik.” Maar ook voor de stad en de internationale bloemistenwereld. Workum rouwt om de betrokken stadsgenoot en ondernemer en de mondiale bloembinderij mist een bevlogen bestuurder en ambassadeur. Groen was voorzitter van Koninklijke Vereniging Bloemist Winkeliers, de organisatie die hem in september nog tot erelid benoemde.
Zijn kist stond tussen de bloemen net als zijn wieg. Martin was de oudste van een tweeling en groeide op in een gezin van vier jongens. Pa Anton werkte eerst in een bloemisterij in Hoogeveen, de plaats waar hij werd geboren. Op zijn zesde verhuisde het gezin naar Workum, waar zijn ouders een eigen zaak startten.
Pestkop werd grote liefde
De tweeling stond in de stad bekend als De Groentjes, branieschoppers die graag kattenkwaad uithaalden. Trijnie was 14 toen ze verkering kregen. De jongen van waterpolo die ze eerst helemaal niet leuk vond – ,,Hy pestte my altyd yn it swimbad” – werd de liefde van haar leven.
Na de bloemistenopleiding in Aalsmeer ging Martin in militaire dienst en daarna aan de slag bij de kwekersfamilie Klaver in Leeuwarden, om vervolgens thuis in Workum aan te haken bij het bedrijf van pa en ma. Trijnie en hij trouwden, de meiden werden geboren en Martin werkte veel en hard.
Jury’s pikten het werk van Groen er zo uit.
Hij deed weleens mee aan wedstrijden. Zijn werk viel op. Zodanig dat hij een telefoontje kreeg van een arrangeur in de bloemistenwereld, die vroeg of hij niet in het team wilde dat al het bloemwerk maakte voor de Horse Show van Göteborg. Groen ging en maakte ongemerkt de eerste stap in een internationale carrière die daarna een vlucht nam.
Sindsdien werd hij steeds vaker gevraagd voor bijzondere projecten over de hele wereld. Hij werkte mee aan het bloemenarrangement bij het huwelijk van koning Willem-Alexander en koningin Máxima in 2002 en aan dat van de trouwerij van prins Constantijn en prinses Laurentien. Ook fikste hij een monsterklus voor koning Abdoellah van Saudi-Arabië die voor het huwelijk van zijn dochter voor 1,4 miljoen dollar aan bloemen bestelde.
De bloemschikker uit Workum werd een wereldbekende groot-bloemsierkunstenaar die in maar liefst 43 landen is geweest. Hij stond graag op grote podia. Huzarenstuk was de deelname aan het Wereldkampioenschap in Berlijn in 2015. Met zijn maat Jaap Wisse pakten ze de tiende plek, een prestatie van formaat. Bergen werk hadden ze verzet voor de kunstwerken. Trijnie, de dochters, ouders, het hele leger Groen werd in stelling gebracht en fröbelde avonden achter elkaar aan het pronkstuk.
Groens handtekening was fleurig to the max
Jury’s pikten het werk van Groen er zo uit. Overdadig, wild, groots, fleurig to the max. Waar andere arrangeurs met hippe minimalistische dingen op de proppen komen, was het bij de Workumer altijd rijk uitpakken met bloemen. Geen gefrunnik met kraaltjes. Ik ben bloemist, zei hij daarover. Het ging hem om het ambacht; werken met bloemen.
Martin Groen.
Volle inzet, doorzetten, niks uit de weg gaan. ,,Hy koe stikken noch dea”, zegt Trijnie over die tijd van keihard werken en altijd onderweg zijn. ,,Wallen oant de knibbels, mar trochgean.” Het typeerde Martin Groen. Ook in zijn grote hobby fietsen. Zijn uitlaatklep. Voor hem geen suffig ommetje, maar lange tochten, buffelen, bikkelen, vechten tegen de elementen met zijn maten.
In augustus 2021 ging Groen op zo’n tochtje met zijn fiets onderuit. De smak leverde hem een schaafwond op die niet goed heelde. Hij belandde in de medische molen waar een nierafwijking aan het licht kwam. Lastig maar niet levensbedreigend. Later bleek dat bij de nier een enorme cyste was gegroeid, die werd verwijderd. Opnieuw wees niets op iets ernstigs.
Vreselijk mis
Tot op 31 augustus dit jaar uit onderzoeken bleek dat het vreselijk mis was. De dokter kwam met een doodstijding. Groen bleek longkanker te hebben, een agressieve vorm die eigenlijk alleen bij rokers voorkomt. En dan te bedenken dat hij zijn leven geen sigaret had aangeraakt. ,,Noait hat er smookt. Botte pech.”
Zonder behandeling zou hij nog een paar weken hebben, met kuren zou het kunnen worden verlengd tot een paar maanden misschien. Groen stortte zich vol op de behandeling. Maar de maanden werden desondanks weken.
Op 14 september was hij nog bij de diploma-uitreiking van Femke die afgestudeerd apotheker is. De meegenomen rolstoel werd niet gebruikt. Alsof hij zich nog een keer oprichtte. Die dag was de ziekte ver weg en was hij de beresterke lieve vader en echtgenoot.
Na 1 oktober, de dag van Martins overlijden, bleef de winkel aan de Begine dicht. In de etalage staat sindsdien een foto van de stralende bloemist. Het bloemstuk van de kist ernaast. Dat met de prachtlelies en de paradijsvogelbloemen. Een paar dagen later brachten Trijnie, Femke, Eefje en vriend Dennis hem met de bedrijfsbus naar het crematorium. Open gaat de zaak niet meer. ,,Sa ha we dat ôfpraat.”
Bron: Leeuwarder Courant. Geplaatst 14-11-2023. Foto: eigen foto
