Ramon Visser (1988-2024) was een wandelende encyclopedie van sportfeitjes
Het was zijn lust en zijn leven: voetbal. De in Edam geboren en getogen Ramon Visser (1988) ademde voetbal. Tot zijn achttiende speelde hij in ...
Terug
Rouw
Lynn (10) overleed onverwacht na een routineoperatie: ’Ergste nachtmerrie’
„Je kind verliezen is de ergste nachtmerrie die je als ouder kunt meemaken,” weet Gerdie de Weerd (50) uit Nederhorst den Berg.
Ze komt in een emotionele achtbaan terecht als haar dochter Lynn (10) na een routineoperatie onverwacht overlijdt, deze maand precies drie jaar geleden.
Terwijl het jaren geleden allemaal zo onschuldig begon: Gerdies vriendin oppert dat ze een hele leuke neef Onno heeft, een gescheiden man met een zoontje van twee. Ze moet hem maar eens ontmoeten. Het klikt meteen tussen de twee. Wanneer ze elkaar goed hebben leren kennen, trekt Gerdie bij hem in. Ook met zijn zoontje Lars kan ze het heel goed vinden.
Na zo’n zes jaar wordt de Bergse zwanger. September 2006 krijgen de twee hun eerste zoon, Nick. Gerdie is dan 33 jaar. „Helaas al wat ouder voor een eerste zwangerschap, wat ik graag anders had gezien, maar mijn geluk kon niet op,” klinkt het vol blijdschap. Negen maanden daarna trouwen ze.
Eerste verdriet
Het eerste grote verdriet komt in januari 2009, na de tweede zwangerschap van Gerdie. Amper veertien uur na zijn geboorte overlijdt hun baby’tje Dean. „Wat was ik verdrietig, zo kort maar bij ons. Ik vond het vooral erg dat ik hem nooit zou kunnen opvoeden. Hij was zo welkom in ons gezin,” zegt ze daarover. En dan krijgt ze in oktober dat jaar ook nog een miskraam.
Maar bijna een jaar later, op 27 september 2010, wordt Lynn geboren. Een vrolijk, speels en opgewekt kind. „We noemden haar voor de grap altijd Pippi Langkous. Het maakte haar totaal niet uit hoe ze eruitzag. Ging soms met één sok en ook wel met één schoen naar buiten als ze niet snel genoeg de bijpassende kon vinden. Vieze voeten, haren in de war, het interesseerde haar weinig.”
In 2012 krijgen Onno en Gerdie nog een zoon, Ruben. Wanneer ze twaalf weken zwanger is, zien de artsen geen hartklep, geen neusbotje en zijn de darmen niet goed te zien.
„Terwijl deze zwangerschap heel goed voelde. Gelukkig zagen ze een maand later geen afwijkingen meer op de echo. Ik was erg opgelucht, maar ook verdrietig dat ik voor niets al die tijd met grote zorgen heb rondgelopen. Ruben is uiteindelijk met een keizersnee geboren, alles is verder goed gegaan.”
Mokerslag
Met Lynn blijkt er echter wel wat aan de hand. Niet zozeer omdat ze aan haar urineleiders moet worden geopereerd als ze vier maanden oud is. Dat was nodig vanwege een erfelijke afwijking. Probleem is echter dat ze daarna blijft kwakkelen. Ze krijgt meerdere longinfecties en is snel moe, al is ze tussen de mindere momenten altijd opgewekt en lacht ze veel.
Na verschillende keren tevergeefs naar de huisarts te zijn geweest, komt er onderzoek in het Universitair Medisch Centrum Utrecht. Wat blijkt na de martelende weken en maanden vol onzekerheid? De dan negen maanden oude Lynn heeft een hartafwijking en ook pulmonale hypertensie, een hoge druk in de longen.
Een mededeling die als een mokerslag aankomt. „We zakten letterlijk door onze benen. Hoeveel kan je hebben?”, vragen de twee zich af. Gerdie gaat op internet speuren en komt uit bij een professor gespecialiseerd in kinderen met pulmonale hypertensie, in het Universitair Medisch Centrum Groningen.
Hij zorgt ervoor dat de dan bijna twee jaar oude Lynn onder andere een bandje om haar longslagader krijgt. Een ingrijpende en angstige operatie, want haar kleine borstkas moet open, maar Lynn slaat zich erdoorheen. Na drie dagen fietst ze alweer door de gangen van het ziekenhuis: ze blijkt dan al een doorzetter.
Bucketlist
Om de zoveel jaar moet dat bandje losser gemaakt worden, maar Lynn – die ook regelmatig hartkatheterisaties krijgt om de weerstand in haar bloedvaten te meten – lijkt gezond en stabiel. Het meisje slaat zich iedere keer weer opgewekt door alles heen.
„Ze was absoluut geen klager, altijd vrolijk en nieuwsgierig. Ook haar artsen waren dol op haar. Toen ze haar zwemdiploma B wilde halen, kon ze eigenlijk niet meer. Lange banen zwemmen was te zwaar, maar met tranen over haar wangen zwom ze door en haalde ze het. Of als ze met gym niet meer kon, omdat haar hartslag tweehonderd was, ging ze zitten om snel daarna weer verder te gaan.”
Met haar beste vriendinnetje Amy brengt Lynn veel tijd door. De twee maken onder meer filmpjes voor TikTok en studeren dansjes in. Ook is ze gek met haar twee oudere broers en haar jongere broertje Ruben. Met hem gaat ze altijd samen naar school verderop.
„Het gekke is dat ze februari 2021 een bucketlist maakte. Welk kind van tien doet dat?”, aldus Gerdie de Weerd. „Ze wilde een slaapfeestje met mij, karten en turnen, met Amy in de sloot springen en in de Baron van de Efteling.”
Afscheid
Op dinsdag 9 maart 2021 volgt de dan alweer elfde operatie voor Lynn. Meer dan een routineklus is het niet, weer een hartkatheterisatie waarbij tevens het bandje om de longslagader wijder gemaakt moest worden. Er komt eerst nog een Cliniclown aan haar bed, er wordt hartelijk gelachen, en met een glimlach volgt het afscheid vlak voor de operatie.
Gerdie en Onno wachten een paar uur, om vervolgens naar de uitslaapkamer te gaan. Daar treffen ze een misselijke Lynn aan, maar de artsen zeggen dat alles goed is gegaan. Tot het meisje ineens grauw wordt.
Alle toeters en bellen gaan af. Lynns hartslag is weggevallen. Wanhopig wordt getracht het tienjarige meisje te reanimeren, maar tevergeefs. Na veertig minuten, het is dan half vier ’s middags, stoppen de artsen ermee.
Enorme schok
De twee ouders en het hele gezin vallen in een groot, gapend zwart gat. „Ik kon alleen maar overleven, werken ging niet meer de eerste maanden, helder denken ook niet,” blikt Gerdie terug. Ook voor Lynns klasgenootjes, voor iedereen die haar kende, is haar plotse overlijden een enorme schok. Wanneer ze op 17 maart wordt begraven, staan velen in Nederhorst den Berg langs de route naar het kerkhof voor een laatste eerbetoon.
© MASCHA LOOIJMANS
Gerdie de Weerd met op de achtergrond andere moeders die in het boek schreven.
’Ze zeggen dat mijn vader bij jouw overlijden op je stond te wachten, dat hij je vasthield om je mee te nemen naar de andere kant. Wij zijn altijd verbonden lieve Lynn. Al had ik nooit verwacht dat je maar tien jaar zou worden. Nooit. Daarom was dit zo onverwacht. Waarom nu, waarom jij’, schrijft Gerdie de Weerd in het boek Met Zonder Jou dat inmiddels een tweede druk beleeft. Samen met vijftien andere ouders die hun kind zijn verloren, vertelt ze daarin over die ontzettend moeilijke, intense maar ook bijzondere periode vol liefde.
Stichting Nooit Voorbij
Het boek Met Zonder Jou (€29,95) is een initiatief van stichting Nooit Voorbij, die ouders, broertjes en zusjes van een overleden kind helpt bij het leren leven met het verlies. Onder meer met lotgenotencontact, psychologische ondersteuning en het schrijven van boeken als blijvende herinnering. Van belang, omdat elk jaar in ons land ruim duizend kinderen van nul tot twintig jaar sterven.
Bron: De Telegraaf. Geplaatst 26-3-2024. Foto: eigen foto.
Meer nieuwsberichten
Voor eeuwig en altijd hun verhaal.
