Ze is een mooie jonge dame. Ze heeft het goed voor elkaar; leuke opleiding gedaan, mooie baan, woont samen met een lieve man. Ik ontmoet haar in mijn praktijk, want ze heeft verdriet.
Haar moeder is overleden toen ze 10 jaren oud was. Als kind had ze de draad alweer snel opgepakt. Ze ging naar school, maar ook regelde ze veel in het huishouden: haar vader werkte veel en ’s ochtend smeerde zij de broodjes voor het ontbijt voor haar zusje. Ze speelde met vriendjes, ze sportte in een leuk team, haalde diploma’s en hobbelde vrolijk door de tijd. In haar middelbareschooltijd, toen haar vader een nieuwe relatie kreeg, was ze zelfs naar een therapeut geweest om te praten over het verlies van haar moeder. Het rouwproces was nu toch wel klaar? Waar kwam die diepe droefheid vandaan? Via een gezamenlijke vriend kwam ze bij mij.
Soms wordt oud verdriet door een (levens-)gebeurtenis aangeraakt. Van het verlies van een dierbare die al jaren geleden overleden is, komen allerlei herinneringen op of je wordt geplaagd door lichamelijke problemen. De overlevingsstrategieën die altijd een beschermlaag vormden voor de onderliggende pijn, werken niet meer.
We zijn samen het hele proces nog eens langsgegaan. Het had aandacht nodig. Wat was er allemaal ook alweer gebeurd? Ik vroeg haar onderzoek te doen. Ze kende vast nog wel mensen die haar moeder goed hebben gekend. Wellicht hadden zij nog mooie verhalen waarvan ze het bestaan niet wist. We bekeken haar emoties, waarom waren ze zo’n probleem? Ik paste mijn ZZORG stappenmodel toe.
Als je een verlies meegemaakt hebt, kun je lange tijd verder zonder ermee bezig te zijn. Je kunt je laten meevoeren door het leven. De overlevingsstrategieën die haar hielpen om kwaliteiten te ontwikkelen als zelfstandigheid, doorzettingsvermogen enz. werden door haar niet meer zo ervaren omdat ze zo nauw gekoppeld waren aan het moeten overleven. Een gebeurtenis kan het verlies oprakelen, maar ook in een stille periode kunnen gevoelens bovenkomen, die je nog niet eerder hebt ervaren. Zij koos opnieuw voor begeleiding en kwam bij mij terecht. Ik start altijd met zelfzorg, de eerste Z van mijn Zzorg stappenmodel. Het betekent niet dat je alles uit je handen moet laten vallen, maar dat je op sommige gebieden even een stapje terug doet om het verdriet ruimte en aandacht te geven.
Als verdriet de ruimte krijgt, neemt het niet meer plek in dan nodig is. (Uit: Handboek Rouw, rouwbegeleiding en rouwtherapie, 2017)
Het stappenmodel eindigt met Groei. Er is inmiddels veel onderzoek gedaan en bijvoorbeeld Greet Vonk (PostTraumatische Groei, 2020) heeft ontdekt dat ellende in veel gevallen kan leiden tot groei. Je leert jezelf beter kennen en weet beter wat je behoeften zijn en wat wel of niet belangrijk is in je leven. Let wel! Niemand zit te wachten op verdriet.
Voor haar betekende het dat ze sterker en krachtiger in het leven stond dan voorheen en ze de keuze durfde te maken om afscheid te nemen van zaken die haar niet meer dienden.
Gerda Hagenauw. Geplaatst 11-6-2020
Voor eeuwig en altijd hun verhaal.
Hij was de peetvader van het professionele marathonschaatsen en De Meubelgigant van Groningen. Vulde zijn aardse bestaan met wonderlijke stunts, totdat hij fietsend op weg ...
Hij gaf vertrouwen en kreeg het. Jan Luis uit Noordlaren was zo’n meester die je voor je kinderen wilde, en meer dan dat. Hij overleed ...