Afscheid nemen op afstand: er is gelukkig steeds meer mogelijk….
Als uitvaartondernemer begrijpt u als geen ander dat het voor alle nabestaanden het fijnste is om fysiek aanwezig te zijn bij een afscheid. Echter, in ...
Verzetsheldin Joke Folmer werd in 1944 ter dood veroordeeld en leefde ruim een jaar in Duitse gevangenschap, wachtend op de executie.
Dankzij een reeks toevalligheden werd het vonnis niet voltrokken. Joke overleefde vijf kampen, stichtte een groot gezin en leefde nog lang en gelukkig op Schiermonnikoog. Daar overleed zij eerder deze maand op 99-jarige leeftijd.
’Ze is de meest gedecoreerde verzetsvrouw van Nederland”, zegt de Zeister geschiedschrijver Dick van de Kamp, die werkt aan een biografie van haar. Joke begeleidde zo’n 120 bemanningsleden van neergestorte geallieerde vliegtuigen naar België, plus nog eens 200 anderen die op de vlucht waren voor de bezetter.
Voor haar heldendaden werd ze door koningin Wilhelmina persoonlijk onderscheiden met de Bronzen Leeuw. De Engelsen eerden haar met de George Medal, de hoogste dapperheidsonderscheiding voor burgers. Koningin Elizabeth kwam bij een bijeenkomst zelfs speciaal een praatje maken. Van de Amerikanen kreeg Joke ook de hoogste eer, de Medal of Freedom met gouden palm, die slechts aan zes Nederlanders is uitgereikt. In verzetskringen is volgens Van de Kamp gezegd dat ze ’Militaire Willems-Orde-waardig’ was, maar die is eigenlijk voor militairen. Geheim agent Jos Gemmeke (1922-2010) is de enige vrouw die deze eer ooit ontving, behalve Wilhelmina zelf.
Joke groeide op in Nederlands-Indië, waar haar vader administrateur was bij een suikerfabriek. Kort voor de oorlog verhuisde het gezin naar Zeist. Daar zette Joke in 1942, pas 18 jaar oud, haar eerste stappen in het verzet. Op verzoek van een leraar bracht ze huiswerk naar een Joods vriendinnetje dat ondergedoken zat, daarna werden het boodschappen voor verzetslieden.
„Dat is als een sneeuwbal gaan rollen”, vertelde ze in de documentaire Helden ter gelegenheid van Veteranendag 2014. „De boodschappen werden pakjes, en de pakjes werden mensen.” In de oorlog zijn enige duizenden geallieerde vliegtuigen in Nederland neergestort. Een deel van de bemanning kon via pilotenlijnen het land uit gesmokkeld worden, vaak deels per trein.
In België kreeg Joke vanwege haar jeugd de bijnaam ’la petite’ (de kleine). Dat bracht Duitsers ook in verwarring, want ze was eerder stevig van postuur. Regelmatig kroop ze door het oog van de naald, vertelde ze later bij interviews en schoolbezoeken. Zo vroeg een Duitse agent in de trein eens een vuurtje aan een Amerikaanse piloot die zij begeleidde, waarna deze zijn treinkaartje gaf en daarna een scheldkanonnade moest ondergaan.
Voor eeuwig en altijd hun verhaal.
Als uitvaartondernemer begrijpt u als geen ander dat het voor alle nabestaanden het fijnste is om fysiek aanwezig te zijn bij een afscheid. Echter, in ...
Het leven liet diepe krassen achter op haar ziel. Carla Baruch zocht troost in dieren en wijdde haar leven aan het verzorgen van ieder levend ...