Johan Bosma: vrijheid, blijheid, avontuur

Een huis vol drakenbeelden en doodskoppen, skeletten voor het raam en een deurbel die je verwelkomt met heavy metalmuziek.

Het huis van Johan Bosma aan de Van Asbeckstraat in Leeuwarden had zeker geen standaardinrichting. De Leeuwarder, die op 6 oktober op 59-jarige leeftijd overleed, stak zijn liefhebberijen niet onder stoelen of banken.

Ook zijn humor lag letterlijk op straat. Op zijn woning prijkten de borden: ‘Onbewoonbaar verklaarde woning’ en ‘verboden toegang ivm met mond- en klauwzeer’. Wat anderen daarvan dachten? Daar maakte hij zich totaal niet druk om, vertellen zijn dochter Sharon en zus Nellie Machiela. ,,Johan was een vrijbuiter, een avonturier, een feestvierder. Hij deed dingen die andere mensen niet doen.’’

Zijn verschijning was imposant. Grote zilveren kettingen, gaten in zijn oren, vele oorbellen en talloze tatoeages. ‘Opa tattoo’ noemden de kleinkinderen hem. Zo droeg hij de namen van zijn vier kinderen rond een zeemeermin op zijn rug en waren de vijf kleinkinderen vereeuwigd met elk een kindervoetje en de geboortedatum. Hij had één dochter uit zijn eerste huwelijk en drie kinderen uit zijn tweede huwelijk met Greetje, van wie hij later scheidde.

Black Sabbath

De liefde voor heavy metal kreeg hij op zijn achtste mee toen zijn zus een album van Black Sabbath kocht. Op concerten als Wâldrock was hij niet te temmen, maar op een gegeven moment kreeg hij volgens Sharon ,,syn nocht fan altyd mar smoar’’ zijn. Bosma werd vrijwilliger in de beveiliging en deed dat ook bij Dokk’em Open Air. Hij vroeg broer Jan erbij en samen vormden zij een robuust team.

,,Ze waren beveiliger, maar het ging hen er meer om de sfeer erin te houden.’’ Publiek tot rust manen en onrust in de kiem smoren, daar waren ze goed in. ,,Johan hield niet van ruzie. Hij is altijd een vredesstichter geweest.’’ Ruzie maakte hij wel als mensen hem vertelden wat hij moest doen. Daar kon de grote man met een klein hart slecht tegen. Om die reden ging hij met trammelant weg bij de hoveniersopleiding.

Astma

Astma plaagde hem zijn hele leven. Daardoor kon Bosma niet naar een gewone basisschool, maar bezocht hij de Buitenschool. In die periode verbleef hij twee jaar in een astmacentrum in Blaricum. Zijn eerste beroep, dakdekker bij zijn vader, kon hij lichamelijk niet volhouden. Dat gold ook voor het stratenmaken erna. Bosma vond zijn plek bij Caparis. De binnendienst werd niets, maar in de buitendienst met zijn trekker afval ophalen was helemaal zijn ding. Toen dat stopte ging hij voor Caparis businesspost bezorgen. ,,Vrijheid, blijheid, hij vond het heerlijk.’’

Vakantie als hoogtepunt

De jaarlijkse vakantie met alle kinderen en kleinkinderen en de honden uit deze gezinnen was een hoogtepunt voor hem. Hij reserveerde meteen voor het jaar daarna. Ook was hij lid van een motorclub, waarmee uitstapjes in binnen- en buitenland werden ondernomen, van een visclub en een biljartvereniging. ,,Nou ja, negen van de tien keer kwam hij niet’’, zegt zijn zus daarover.

Als hij er was, dan was hij zeker aanwezig. ,,Maar nooit vervelend, altijd de vrolijke noot.’’ Dat hield Bosma zelfs tijdens zijn twee weken ernstige ziekte vol. Sharon, die thuis voor hem zorgde, riep hij dan met ,,zuster Clivia’’. Bij Caparis ontdekten ze na zijn overlijden bakken vol cd’s van hem met metalmuziek, Nederlandstalige muziek en kerstliederen. Ze richtten er Johans Muziekhoek voor in, ter nagedachtenis aan een markante collega.

Dit artikel is geplaatst in de Leeuwarder Courant van 1-1-2019.