Hij was graag in zijn antiekzaakje in de binnenstad van Groningen. Han Vos Kunst & Curiosa prijkt er op de gevel. Te midden van zijn verzameling schilderijen, vaasjes, kandelaars en andere bijzondere vondsten voelde hij zich op zijn gemak. Per middag kwamen er gemiddeld twee of drie klanten, soms helemaal niemand.

Ruim een kwarteeuw dreef hij zijn winkeltje

Hij zat er uren achtereen in zijn stoel, zocht er op de computer naar nieuwe schatten, herschikte zijn spullen, rommelde in zijn paperassen en dommelde soms weg. Ruim een kwarteeuw dreef hij zijn winkeltje, elk jaar een beetje minder: met zijn vrouw verbleef hij in de zomermaanden steeds langer in hun buitenhuis in Frankrijk. Op het laatst bijna de helft van het jaar.

Echt fanatiek als handelaar was Vos al nooit. Hij was een geboren twijfelaar, die een geluidsstudio begon en daarnaast toevallig in het antiekvak rolde, omdat hij oog had voor mooie spullen. Die wist hij tot zijn verbazing met winst door te verkopen.

Als een van de eersten op de vlooienmarkt

Jarenlang zette hij elke zaterdagochtend de wekker heel vroeg, zodat hij als een van de eersten op de vlooienmarkt in Eelde was. Wat hij daar op de kop tikte, verkocht hij op de markt in Groningen.

Zo werd hij koopman, al twijfelde hij ook daar over. Hij vond dat elke handel iets onethisch had, omdat hij meer vroeg dan hij gegeven had. Daar stapte hij overheen, hij opende in 1993 zijn zaakje dat aanvankelijk vooral uit spulletjes bestond en uit slechts een paar schilderijtjes.

Dat keerde in de loop der tijd om: uiteindelijk handelde hij vooral in schilderijtjes en daarnaast in Chinese Tang-paarden en andere kleine vondsten. ,,Han had de leuke schilderijtjes van kleine meesters’’, zegt collega-kunsthandelaar Richard ter Borg. ,,Schilderijtjes van onbekendere namen, allemaal echt. Hij had z’n adresjes her en der in het land. Die handelaren gunden hem de kleine werkjes.’’

‘Handelaar van een uitstervend ras’

Ter Borg betreurt het overlijden van zijn collega. ,,Handelaren als hij zijn van een uitstervend ras. Ik ken mensen uit Amsterdam die als ze naar Groningen gingen eerst even bij Han kwamen neuzen. Zulke winkeltjes zijn er nauwelijks meer. Han deed het vooral uit hobby. Hij stond altijd een beetje mopperend in het leven, tegelijkertijd was hij zo aimabel. Bij hem kon je afdingen. Iedereen gaat hem missen, hij was een puzzelstukje in de Groninger kunstwereld.’’

Han Vos overleed tamelijk onverwacht. Vorige week lag hij even in het ziekenhuis. Hij is 74 jaar geworden en laat een vrouw en een zoon na. Hij is in Groningen gecremeerd.