Erny van Reijmersdal: de stille aftocht en tragische dood van een topdesigner

In stilte had hij de wereld zelf al de rug toegekeerd, maar nu is er dan het daadwerkelijke afscheid.

Zijn trouwe vrienden en vriendinnen treuren om de ’onbevattelijk tragische’ dood van Erny van Reijmersdal, ooit een succesvol designer met veertien eigen winkels en honderden verkooppunten, omarmd door een clientèle die van wijde rokken en chique jasjes hield. En die de kleding ontwikkelde voor het cabinepersoneel van Martinair en medewerkers van ABN Amro.

Een faillissement in 2009 is Van Reijmersdal eigenlijk nooit te boven gekomen. „Vanaf toen is er eigenlijk alleen maar verdriet en ellende geweest; mentaal, lichamelijk en financieel”, weet vriendin Emilie Bouwman.

Diplomatenzoon Erny van Reijmersdal, geboren in het Venezolaanse Lagunillas en afgestudeerd aan de Academie Beeldende Vormgeving in Amsterdam, zou eigenlijk tekenleraar worden. Maar dat plan ging overboord toen hij in contact kwam met de modewereld en een centje bij kon verdienen als assistent van Madeleine Pauw van de gelijknamige modeketen. De stagiair bleek zo getalenteerd dat hij assistent werd van zijn werkgeefster en mee mocht helpen bij het samenstellen van de collecties en de inkoop van de stoffen. De Pauwstijl van toen (wijde rokken, smalle jasjes, gilets, en vooral veel lagen over elkaar) deed het goed bij de cliënten, die zich liever niet waagden aan modernistische frivoliteiten.

Erny’s inbreng viel zo in de maak dat hij zelfs tot hoofdontwerper werd gepromoveerd. Na twintig jaar hoopte hij ook zakelijk te mogen delen in de successen, maar dat verzoek werd tot grote teleurstelling en vooral ook frustratie afgewezen. Erny was echter niet voor één gat te vangen en begon in 2004 zijn eigen merk. Een schot in de roos. Nogal wat klanten gingen met hem mee, maar ook sterren en prinsessen hulden zich in ’Erny’.

Spraakmakend

Zijn shows waren fenomenaal en peperduur. De locaties gevuld met 1600 gasten waren spraakmakend: in de RAI onder een waterval of begeleid door kamelen. Zelfs in de Vondelmanege toonde Erny zijn nieuwste creaties. De zaken gingen zo goed dat hij veertien eigen winkels had en honderden verkooppunten. Er werkten zestig mensen voor zijn bedrijf.

„Erny kon dat imperium eigenlijk helemaal niet overzien”, zegt modeconsultant en hartsvriendin Emilie Bouwman. „Hij nam te veel hooi op zijn vork, er was niet genoeg vlees op de botten om weerstand te bieden aan de economische recessie.” De opgevolgde adviezen van een sponsor om zijn geliefde dijkhuisje in Herwijnen en banktegoeden in de bv te steken, deden hem uiteindelijk de das om. Een faillissement was niet meer te vermijden. Erny destijds: „En dan wordt ineens je autootje weggetakeld…”

Wegglijden

Vrienden zagen de eens zo gevierde designer langzaam wegglijden. Hij schaamde zich voor de loods waar hij in opdracht van de curator de restanten van zijn collecties probeerde te verkopen. Verzorgde zich slecht, kon nauwelijks meer zien en dronk meer whisky dan goed voor hem was.

Geïnspireerd door de kippen rond zijn huis, zette hij het pluimvee op witte doekjes. Te koop voor tien euro. ’Help Erny van Reijmersdal de winter door’, schilderde hij, met het laatste vleugje aanwezige humor, op de lijst.

Daarna was het stil rond de, inmiddels ook door zijn Marokkaanse levenspartner Marouane verlaten ontwerper. Vrienden waren niet meer welkom, de telefoon werd niet meer aangenomen.

Erny van Reijmersdal stierf in het sociale huurwoninkje in Gorcum, dat hij na de verkoop van het huis in Herwijnen kreeg toegewezen. Hij was al vier dagen dood, toen hij werd gevonden. Bouwman: „Zó spijtig om zo’n mooi mens langzaam kapot te zien gaan Zijn kaarsje brandde aan twee kanten. Hij was niet meer te redden.”

Bron: De Telegraaf. Geplaatst 3-1-2024. Foto: Eigen foto