Een dag was altijd te kort voor Gerard de Haan (55) uit Erm, met zijn molens, muziek en andere liefhebberijen

Hij was zeeman, muzikant, molenaar en nog veel meer. Gerard de Haan uit Erm (1968-2023) stond volop in het leven. Daaraan kwam in het Hemelvaart-weekeinde plots een einde.

Een zomerdag in een weiland bij Gees. De vliegtuigjes zijn net weg en Gerard de Haan komt het terrein van de fly-in opruimen. Hij heeft dochter Sanne bij zich in zijn Opel met open dakje, zijn crossauto. ,,Ga maar staan’’, moedigt hij haar aan. Met het bovenlijf uit het dakraam en haar armen wijd in de lucht laat zij zich rondscheuren over het terrein, haar haren wapperend in de wind.

Het zijn van die herinneringen die zijn gezin – zijn vrouw Marjolein, dochters Sanne, Coco en bonusdochter Kaylee – koestert.

Matroos, machinist, molenaar en meer

Leven met Gerard was niet rustig. Hij was een levensgenieter, muzikant, kok, molenaar, stemacteur, speaker bij het waterpolotoernooi en nog veel meer. Hij voer op zee als matroos en machinist. Tot zijn dertigste, want hij wilde geen vader zijn die altijd weg was. Van collega-zeelieden met varende vaders wist hij wat een gemis dat is voor een kind.

Gerard werd geboren in het Friese Winsum, als oudste van drie jongens. Hij was een vrolijk en volgens zijn moeder makkelijk jochie. Op zijn derde verhuisde het gezin naar Schoonebeek, waar vader voor de NAM aan de slag ging in de oliewinning. Op school sneeuwde de kleine en tengere Gerard aanvankelijk wat onder. Dat veranderde toen Ard Zwiers in het dorp kwam wonen: een grote vent met een hippe fiets. Ze werden klasgenoten en vrienden voor het leven. Gerard kreeg meer bravoure en durfde meer op de voorgrond te treden met Ard aan zijn zij.

De wereld zien

Na de mavo meldde hij zich bij de zeevaartschool in Delfzijl. Hij wilde de wereld zien. En dat is gelukt. Hij kwam op alle continenten behalve Antarctica. Hoe kwetsbaar het leven is, merkte hij al op jonge leeftijd. Frank, een goede vriend van hem en oud-studiegenoot, kreeg een ongeluk aan boord. Hij overleefde het niet. Het deed Gerard beseffen dat het zomaar opeens over kon zijn. En dat je de dingen die je wilt doen, nú moet doen.

Huwelijksreis van een half jaar

De huwelijksreis met Marjolein werd er daarom één van een half jaar. De twee hadden elkaar leren kennen op de zeevaartschool, waar Marjoleins broer ook op zat. Zij kwam geregeld op de feesten daar. Ten tijde van hun trouwen had Gerard de scheepvaart – precies zoals voorgenomen voor zijn 30e – vaarwel gezegd en werkte hij bij Winel, een bedrijf in Assen dat onder meer scheepsluiken maakt. Hij nam een half jaar onbetaald verlof en Marjolein nam ontslag.

,,We wilden niet wachten met zo’n reis tot we met pensioen waren. Ik ben zo blij dat we toen zijn gegaan’’, zegt ze.

Nachtduiken

Ze gingen naar Moskou, Peking en trokken verder naar Vietnam, Laos, Maleisië en Indonesië. Haalden daar hun duikbrevet. Nachtduiken vond Gerard het allermooist. Zo blij als een kind kwam hij terug van zijn eerste duik.

Eenmaal vader van Sanne en Coco stopte Gerard een tijdje met werken om voor de kinderen te zorgen en meer met muziek te kunnen doen. Hij had zichzelf gitaar leren spelen op volle zee, waar verder toch niet veel te doen was. Met Boes (Bandje Oet Emmen en Schoonebeek) zou hij later nog cd’s maken, net als met Jutter en Kok, het duo dat hij vormde met Edgar Smit en waarmee hij voorstellingen speelde op scholen en kinderdagverblijven.

Gerard de Haan speelde in meerdere bands, waaronder BOES (Bandje Oet Emmen en Schoonebeek). Eigen foto

Muzikant

Een dag was bijna altijd te kort voor Gerard, met al zijn liefhebberijen. Hij hielp Marjolein mee met haar kookstudio in hun woonplaats Sleen, begon daar een netwerkcafé voor ondernemers en pakte de molenaarsopleiding op, omdat de techniek van zo’n molen en de afhankelijkheid van het weer hem intrigeerde. Hij liet zich inhuren als technisch tekenaar, muzikant en kok en zat bij de schoolkrant en de spelweek, toen de kinderen jong waren. Schreef in coronatijd een ‘coronastrijdlied’ dat hij via een internetverbinding met de kinderen zong op basisschool Het Talent waar buurvrouw Corine werkt.

En bij het waterpolotoernooi van Moby Dick in Zandpol was hij steevast speaker, waarbij hij als een soort Gaston Starreveld „Goeoeoedemorgen waterpolovrienden!” riep om de sporters op de camping wakker te schudden voor weer een wedstrijddag. Die opgewektheid werd hem op dat vroege tijdstip niet door iedereen in dank afgenomen, na het feest van de avond ervoor.

Molens in rouwstand

Gerard had nog allerlei plannen. Zo was hij bezig met een vriend een nieuw bedrijfje op te zetten, een technisch adviesbureau. Ze hadden al een eerste zogeheten ‘inspiratieweekend’ gehad. In Londen. Konden ze daar mooi naar het concert van Greenday.

Maar het liep anders. Op 20 mei overleed Gerard in zijn slaap. Thuis in Erm, waar ze in 2021 naartoe waren verhuisd. Eerder die maand waren ze nog op vakantie geweest naar Bonaire. De dag voor zijn overlijden had hij wat gewerkt en uitgebreid gekookt. Hij voelde zich niet anders dan anders. ,Je bent er zomaar tussenuit gepiept’, staat op de overlijdenskaart. Zwemclub Moby Dick zette haar Facebookpagina op zwart en de wieken van ‘Gerards’ molens in Oudemolen en De Groeve gingen in de rouwstand.

Zijn nabestaanden troosten zich met één gedachte: Gerards leven was weliswaar te kort, maar hij heeft voor 200 procent geleefd.

Bron: DvhN. Geplaatst 4-9-2023. Foto: eigen foto.