Nieuwe Duurzame Asbestemming Opties
As-kistjes, een nieuwe vorm van asbestemming waarmee u uw dierbare herenigt met de natuur “U kunt de as van uw dierbare overledene ophalen” Het bericht ...
Het was op de dag voor zijn overlijden dat Roy Wolfgang na dagen van diepe slaap zijn ogen opende en zag dat zijn hele gezin zich om zijn ziekenhuisbed had verzameld. Zijn vrouw Willemien was er, hun zonen Jerrel en Brian met hun vrouwen en kinderen. Wolfgang zag het en gaf zijn geliefden nog een keer zijn ontwapenende stralende glimlach.
Dat hij zo bij hen wegging en afscheid nam was zo typerend voor hem, zeggen zijn dierbaren. Hun echtgenoot, vader, schoonvader en opa was een blije, toegankelijke en betrokken man. Iemand die oog had voor de mensen om hem heen en een ander, al was het een wildvreemde, altijd een positief gevoel wilde geven.
Want of hij nou bij de kaasboer was in Sneek, in de wachtkamer bij de dokter of op het terras in Bolsward. Roy Wolfgang trakteerde iedereen op zijn vrolijke lach en een vriendelijk woord.
Modefanaat met excentrieke kledingstijl
Als jong jochie zat dat er al in. Edmund Roy Wolfgang werd op 1 oktober 1951 in Paramaribo geboren als jongste zoon van Magdalena Frederika Oosterwolde en Alexander Willem Frits Wolfgang. Zijn twaalf broers en zussen waren gek op hun vrolijke broertje dat altijd praatjes had. Roy was dol op mode. Na de lagere school volgde hij een opleiding bij de beste kleermaker van Suriname die hem professioneel leerde tekenen, knippen en naaien.
Op zijn achttiende haalde oom Alex hem naar Nederland, waar ook al een paar van zijn broers en zussen woonden. Via Den Helder belandde hij in Groningen. Daar kon hij als kleermaker aan de slag bij confectiebedrijf Weber. Roy was een modebewuste knaap met een uitgesproken kledingstijl. Willemien weet nog dat ze haar nieuwe collega voor het eerst zag met een lange leren jas aan, een hoed op en een tandenstoker in zijn mond. „Wat voor gangster is dat?”, vroeg ze aan een collega.
Niet veel later sprak ze met ‘die gangster’ af en greep de liefde hen onontkoombaar bij de kladden. Daarna zorgde werk ervoor dat ze op meerdere plekken in het land neerstreken. Nadat Weber dichtging verkasten ze naar het Twentse Enter, waar het stel trouwde en hun twee zonen Jerrel en Brian werden geboren.
Charismatische voetbalvader
Opnieuw zorgde een baanwissel voor een verhuizing naar eerst De Westereen en later Hurdegaryp. In beide dorpen viel het gezin van kleur op. Problemen daarmee hebben ze nooit ervaren. Wolfgangs instelling had daar alles mee te maken. Aanpassen, maar wel jezelf blijven, dat was zijn credo. „Als zij op één been dansen, dan moet jij dat niet op twee benen doen.”
De jongens gingen op voetbal en Roy meldde zich als jeugdtrainer. Hij stond aan de lijn bij de jeugd van Rijssen, Enter, VV Zwaagwesteinde, VV Hardegarijp, FVC Leeuwarden, GAVC Grou en VV Heerenveen. Bij al die teams en clubs werd hij op handen gedragen. Hij was duidelijk en eerlijk en had een sociaal oog voor al zijn spelers.
De jeugd zag hem als een voetbalvader, iemand bij wie je ook buiten het veld terechtkon. Een charismatisch man die hen voetballessen en levenslessen tegelijk bijbracht. Normen en waarden hoog in het vaandel.
Op oudejaarsavond waren steevast tientallen jongeren over de vloer bij de Wolfgangs in Hurdegaryp. Eerst langs de trainer, dan op stap. En ook als Wolfgang jaren later oud-pupillen tegenkwam werd hij steevast begroet met: „Dag trainer”.
‘Pas je niet aan om wie je bent’
Roy ging door het vuur voor zijn teams. Willemien was op pad met hun eigen jongens die het beide tot bij de profs schopten; Jerrel bij SC Heerenveen en Brian bij SC Cambuur. Niet de voetballessen, maar de levenslessen van hun vader geven zij door aan hun eigen kinderen. Wees eerlijk en trots op jezelf. Pas je niet aan om wie je bent. Doe je best en geef altijd honderd procent. Precies dat is waarom trainer Wolfgang nog steeds aan menig voetbalveld wordt gememoreerd.
Drie jaar geleden kreeg hij problemen met zijn gezondheid. Na de diagnose parkinson en LBD, een vorm van dementie, ging Wolfgang snel achteruit en werd hij zo ziek dat voor zijn leven werd gevreesd. Tegen ieders verwachting in krabbelde hij bij de wal op en besefte daarna maar al te goed dat hij in reservetijd leefde.
Hij en Willemien verlieten hun geliefde Heerenveen en kwamen via Sneek in Bolsward terecht, de stad waar ze dicht bij zoon Jerrel en zijn gezin woonden. Uiteindelijk bleek zijn lichaam niet sterk genoeg meer om een ontsteking de baas te worden. Roy Wolfgang overleed op 27 januari.
