Dirk Roelfsema: een robuuste spits, geboren leider én de eerste contractspeler van SC Cambuur. ‘Hij was een kanjer’

De vorige week vrijdag op 84-jarige leeftijd overleden Dirk Roelfsema zal voor altijd een unieke figuur in de geschiedenis van Cambuur blijven, in meerdere opzichten.

Roelfsema, op 15 april 1939 geboren in Haren, was in 1964 de eerste contractspeler van de net opgerichte Leeuwarder voetbalclub. Later was hij ook de eerste die op de transferlijst werd geplaatst en bovendien voerde hij bijna veertig jaar lang de ‘eeuwige’ topscorerslijst van Cambuur aan.

‘De stukkene stoel’

De lange midvoor was tussen 1964 en 1968 goed voor 63 doelpunten in het shirt van Cambuur, verspreid over 115 wedstrijden. Pas op 16 mei 2003 verdrong Jan Bruin hem van de eerste plaats op de ranglijst van beste clubschutters. Desondanks kreeg Roelfsema een weinig vleiende bijnaam: ‘De stukkene stoel’.

Best raar, want Roelfsema was een man met gezag en autoriteit, een geboren leider in het veld, een gentleman ook. ,,Die bijnaam vond ik eigenlijk maar niks’’, zei hij in 2014, rond het 50-jarig bestaan van Cambuur, dan ook in deze krant. ,,Hoe ze daar aan zijn gekomen weet ik niet. Goed, ik stroomde niet over van techniek en ik struikelde ook wel eens, maar ik had een neusje voor de goal, had veel inzet en beschikte over een beste conditie.’’

Manager Sietse Westra, die met voorzitter Jan Prange aan de wieg stond van Cambuur, was dan ook dolblij met zijn goalgetter én aanvoerder. ,,Dirk Roelfsema was een kanjer’’, zei Westra later. ,,Een geboren leider in het veld, een man met gezag die voor de spelers opkwam. Hij was het verlengstuk van de dug-out. Jan Bens (de eerste trainer van Cambuur, red.) en ik hebben wel eens gezegd: als de wedstrijd begint, kunnen wij net zo goed naar huis. Coachen hoefde niet, Roelfsema regelde alles.’’

Robuuste spits

In het debuutseizoen van Cambuur promoveerde de nieuwe club direct van de toenmalige tweede naar de eerste divisie. Roelfsema had met 17 goals in 30 competitieduels een groot aandeel. In het met 6-2 gewonnen beslissingsduel tegen DFC, in Apeldoorn, maakte hij liefst drie goals. ,,De helft van mijn doelpunten heb ik met de kop gemaakt. Ik was een robuuste spits’’, zei hij zelf over zijn productie.

Dirk Roelfsema wist van jongs af aan wat hij wilde. Hij debuteerde op zijn vijftiende in het eerste elftal van VV Haren, maar stopte subiet omdat zijn broer Eltje in zijn ogen onterecht diens plaats in het eerste elftal moest afstaan ,,aan een ouwe kerel’’. Dirk ging naar Be Quick in Haren en combineerde zijn bestaan als semiprof na het afronden van de HTS met een baan bij Provinciale Waterstaat in Groningen. Hij was ook een verdienstelijk atleet: hij won landelijke wedstrijden op de 100 meter en bij het verspringen. Toch bleef het voetbal op één staan. In 1962 verkaste hij naar het toenmalige VV Leeuwarden, de voorloper van Cambuur.

‘Ik had het voetbal eigenlijk niet zo nodig’

In 1968, nog voor zijn dertigste, zag Roelfsema in dat de jeugd hem voorbij dreigde te streven. ,,Ik had het voetbal eigenlijk niet zo nodig’’, zei hij in 2014. ,,Het was mijn hobby, ik deed het heel graag, maar daar hield het wel mee op.’’ Hij vertrok samen met zijn gezin, echtgenote Renate (Ron) en hun kinderen Nicolet (1964) en Patrick (1966), naar Drachten waar hij ging spelen voor de plaatselijke vv Drachten.

Roelfsema, die ook nog twee seizoenen trainer was van amateurclub Houtigehage, werkte intussen als directeur verkoop bij Kijlstra beton in Drachten. Later werd hij algemeen directeur van twee betonfabrieken en bracht het werk hem naar Maastricht, Oosterhout en Antwerpen.

Op zijn 35ste was Roelfsema klaar met het voetbal, maar in 1998 vroeg Cambuur hem terug: als voorzitter. Hij bedankte voor de eer. Wel verrichtte hij na zijn terugkeer in Drachten, kort voor de eeuwwisseling, vrijwilligerswerk voor de club, onder andere als adviseur commerciële zaken. ,,Dirk ging liever golfen, bridgen of puzzelen’’, zei zijn weduwe Ron dinsdag. ,,Met hetzelfde fanatisme als met het voetbal. Hij was zo prestatief, ook in zijn werk.’’

Twee hartoperaties

Rond zijn 72ste moest Dirk Roelfsema kort achter elkaar twee hartoperaties ondergaan. Het bracht de vroegere moppentapper en optimist aan het wankelen. ,,Na die operatie ben ik niet helemaal goed behandeld in het ziekenhuis in Groningen’’, zei Roelfsema in deze krant. ,,Men heeft me zeven dagen in coma gehouden en zoiets verandert je karakter. Ik ben depressiever geworden. Ik heb op het randje van de dood gelegen.’’

De verrichtingen van Cambuur bleef hij, thuis voor de tv, op de voet volgen. Een jaar of vier, vijf geleden werd alzheimer bij Dirk Roelfsema – inmiddels opa van een kleinzoon, Jack – gediagnosticeerd. Tot het laatst bleef de vrolijke kant van zijn karakter zijn omgeving dikwijls vermaken en hij bleef graag en goed bridge spelen en puzzelen.

Ron Roelfsema: ,,Dirk hield de humor erin. Als we visite kregen, deed hij de deur open ze mochten pas naar binnen als hij gezongen had:’’

‘Ik ben Japie de portier,

Ik heb zo’n jofel baantje hier…’

De voormalig topscorer van Cambuur bracht zijn laatste dagen door in het Drachtster verzorgingstehuis Bertilla.

Bron: Leeuwarder Courant. Geplaatst 1-6-2023. Foto: Archief