Coaching

De keuze die ik niet zelf mocht maken vanwege de impact op het rouwproces

Kunnen we niet stoppen met behandelen? Dit leidt toch nergens toe? Het lijden is werkelijk niet meer te verdragen.

Een donkere nacht

Het was midden in de nacht. We waren vanaf de middag in het ziekenhuis, mijn man was geopereerd en lag op de Intensive Care. De bacterie in zijn lichaam woekerde voort. Het verwijderen van aangetaste delen had niet voldoende geholpen. Het proces leek onomkeerbaar.

Ik wisselde mijn stoel naast zijn bed op de IC af met de familiekamer, waar mijn moeder me ondersteunde. Uren zat ik naast zijn bed, mijn hoofd op zijn arm, die nog niet was aangetast en ik streelde de blonde haartjes die er in overvloed groeiden. Hoop en wanhoop streden in mijn hoofd. Dit kon toch niet het einde zijn? En kijkend naar zijn lichaam, dit komt toch nooit weer goed? Af en toe vielen mijn ogen dicht, ik werd in slaap gezongen door het geluid van de beademing. Later liep ik weer naar de familiekamer en schreef ik op een vel papier dat daar lag met een lege achterkant een brief aan hem. Hoeveel ik van hem hield, dat hij niet weg mocht gaan, dat wij (de kinderen en ik) hem nodig hadden.

Stoppen met behandelen?

Tegen de ochtend kon ik het niet meer aanzien. Waarom gingen we nog door met behandelen? Het zag er toch verschrikkelijk uit en er was geen perspectief. Ik deelde mijn strijd met de verpleger die hem de hele nacht behandeld had. Hij had me in het begin van de nacht al gevraagd of er ook gereanimeerd moest worden als bij het aansluiten van de dialyse de hartslag weg zou vallen…

Hij haalde de dienstdoende arts erbij. Zij vertelde me dat het niet aan mij was om deze beslissing te nemen. Ik mocht het overgeven aan de behandelaars. Wat voor nu een logische keuze leek, kon in een later stadium twijfel geven. Met vragen als: Was het toen wel het juiste moment en hadden we wel alles gedaan? Het beleid van het ziekenhuis was dat zij alles gedaan wilden hebben. Er kon altijd een wonder gebeuren. Mijn man was een gezonde man van 40 zonder ziekteverleden, het was de eerste keer dat hij in een ziekenhuis opgenomen was. Ik voelde me wat bozig, wie waren zij dan wel om het te beslissen, maar begreep ook wel dat zij de expertise hadden. Toen de maximale dosis antibiotica ook geen verandering bracht, is de beslissing gemaakt. De apparaten werden uitgeschakeld en het wachten op de dood begon.

Eerste stap rouwen

In mijn verhaal gebeurde alles in een korte tijd, één nacht. Hoe moeilijk is het om bij een lang ziekbed te wachten, hopen en de juiste keuzes te maken? En hoe moeilijk is het om de situatie te zien zoals die is? Mijn advies is om je gevoelens en je vragen te delen, zodat je niet de toeschouwer of het slachtoffer in het verhaal bent, maar meegepraat hebt, dat er met jouw mening iets gedaan is. In het rouwproces hoef je jezelf en de behandelaars dan geen verwijten te maken. Ik ben samen met een vriendin 6 weken na het overlijden bij de arts geweest, die verantwoordelijk was voor de behandeling van mijn man, om het proces nog een keer te bespreken. Voor de kinderen, zodat ik hen later precies kon vertellen hoe het zat en voor mezelf om te weten dat het echt niet anders had gekund. Het heeft mij erg geholpen om de dood te aanvaarden.

Onderzoeken

In de gesprekken met mensen die een verlies hebben meegemaakt, merk ik vaak dat het vertellen van het verhaal en vooral het onderzoeken van hoe het nu allemaal precies is gegaan, de gaten in het geheugen opvult en die kennis maakt het gemakkelijker om met het verlies om te gaan.

Bovenstaand verhaal is een verhaal van Gerda Hagenauw. Na het overlijden van haar man zocht ze hulp bij een coach om zich te laten begeleiden. Zoals ze zelf zegt: “Het verdriet mocht niet gestold in mij blijven zitten”.

Na de coaching volgt Gerda verschillende workshops, ze leest eindeloos veel over rouw en start een studie psychologie aan de Open Universiteit. Ze vestigt zich als ‘Levenscoach bij verlies’ en helpt lotgenoten hun leven weer op te pakken na een groot verlies.

“Ik kan zeggen dat ik ondanks dit verlies een rijker mens ben geworden en gebruik mijn kennis en ervaring om anderen te begeleiden”.

Geplaatst: 19-5-2020