De behulpzame Jan Wietse (37) uit Sneek was gewoon een lieve jongen

Hij was gewoon een goeie jongen, zo eentje die altijd klaarstond voor anderen. Jan Wietse Punter (37), handenbindertje uit Sneek.

Een moeilijke jeugd maakte dat hij het leven soms maar moeilijk in de vingers kreeg.

Toch vond hij de liefde, bij Louise. Twee kinderen kregen ze. Het gezinsgeluk liep flinke deuken op door twee vreselijke drama’s. En eind november maakte een val een einde aan het leven van ‘JW’.

Wakjespringen

Jan Wietse Punter groeide op in Poppenwier. Zoals bij zoveel jochies bestonden zijn dagen uit voetballen, eindeloos voetballen. En kaatsen, benadrukt heit Wietse voor de duidelijkheid. Senior reed junior en zijn teamgenootjes eindeloos door de provincie.

Met vriendjes in het dorp had Jan Wietse een jeugd uit het boekje. Voetballen dus, maar ook vissen en ‘wakjespringen’ als het vroor. Hij was niet bang, durfde meer dan de anderen. Af en toe een kletspoot nam hij op de koop toe.

Met dochter Liv op vakantie. Eigen foto

Het huwelijk van zijn ouders hield geen stand; rond zijn achtste gingen ze uit elkaar. Jan Wietse verhuisde met zijn moeder mee, richting Tzummarum. Daar kon hij het maar moeilijk vinden, de scheiding deed hem zeer. Op een dag liep de kleine Jan Wietse – pak ‘m beet 9 jaar oud – van Tzummarum naar Poppenwier, naar zijn vader. Of hij de 26 kilometer helemaal heeft afgelegd, daarover lopen de verhalen uiteen. Maar hij was vastberaden vanuit Tzummarum vertrokken met een duidelijke bestemming in het hoofd: het huis van heit.

Knuffel

Op een zeker moment woonden alle drie de kinderen – ook Jan Wietses broer en zus – weer in Poppenwier. Beppe Maaike Punter hielp mee voor ze te zorgen.

Een boefje was Jan Wietse ook, een ‘handenbindertje’ noemt zijn vader hem liefkozend. Op school ging het prima, van de problemen thuis werd weinig gemerkt. Onder een rouwbericht op internet reageerde een voormalige basisschooljuf. ‘Onmiskenbaar herkenbaar’, noemt ze hem op de foto in de rouwadvertentie. ‘Jan Wietse, ondeugend, grappig, boefje met een vlotte babbel maar ook ontzettend lief en zorgzaam. De enige leerling die af en toe een knuffel kwam halen of brengen bij juf.’

Vrienden roemen zijn motoriek en balgevoel. Jan Wietse schoot elke voetbal in de kruising en sloeg elke kaatsbal precies waar hij hem hebben wilde. Elke sport die hij probeerde, kon hij meteen.

Louise

Het voetballen en kaatsen werden door de jaren heen ingeruild voor darten. Hoe hij precies op het spoor kwam van de edele pijlsport weet eigenlijk niemand. Maar het darten greep hem en liet hem niet meer los. En ook daar werd hij goed in.

Het spelletje zelf en de gezelligheid eromheen pasten goed bij JW. In zijn puberteit hield hij van stappen, erop uit gaan met zijn maten. De hele provincie gingen ze door, langs feesten en keten. Het voetballen paste daar minder goed bij, het darten des te meer.

In oktober vroeg Jan Wietse Louise nog ten huwelijk. Eigen foto.

Op een terras in Franeker ontmoette hij Louise, met wie het meteen klikte. Hij hielp haar ontsnappen uit een onprettige relatie en zij trok vervolgens al snel bij hem in. Een volwassen leven, met ‘huisje-boompje-beestje’, dat had hij altijd al wel gewild. En nu was het zover. Louise maakte hem wat serieuzer. De lieve, zachte jongen die hij altijd al was geweest, en die tijdens zijn roerige puberteit wat naar de achtergrond was verdwenen, kwam weer naar boven.

Mokerslag

Samen kregen ze in 2020 dochter Liv. Het jonge gezinsgeluk kreeg een flinke knauw toen Liv nog voor haar eerste verjaardag hard op haar hoofd viel. Ze liep hersenschade op en moest lang in het UMCG blijven voor een trits onderzoeken.

Het deed veel met Jan Wietse. De vrolijke, uitgelaten jongen werd stiller, soms kortaangebonden.

Twee jaar later bleek Louise opnieuw zwanger, nu van een jongetje. Het geluk eindigde in een vreselijk drama: de kleine Joris overleed vlak na de bevalling. Een mokerslag.

Jan Wietse zat een tijdje thuis na het overlijden van Joris. Stress en de zorgen hadden zich in hem vastgegrepen. De lichtjes in zijn ogen waren er niet meer, zegt een van zijn vrienden. Hij zocht professionele hulp. Het hielp een beetje.

Aai over de bol

Werken had hij altijd al vooral gedaan omdat het moest. Het liefst was hij thuis, vrij, bij zijn gezin. Ooit haalde hij zijn beveiligersdiploma, later werkte hij nog even in de bouw en de afgelopen jaren installeerde hij zonnepanelen.

Jan Wietse met Louise en dochter Liv. Eigen foto

Altijd was hij belangstellend naar anderen. Jan Wietse wilde altijd écht weten hoe het met je ging, nam met een simpel ‘goed’ geen genoegen. Vrienden die het moeilijk hadden, kregen een bezoekje, een aai over de bol en JW’s onverdeelde aandacht.

Omgekeerd praatte hij niet graag over zijn eigen gevoelens. Dat kon hij wel langs de waterkant, waar hij met een dartvriend na de dood van Joris vaak urenlang zat te vissen. Ook het darten bleef een uitlaatklep: Jan Wietse speelde in de landelijke competitie met de Friese selectie.

Losgewaaid

Wie je ook vraagt naar een karakterschets van Jan Wietse Punter: zonder uitzondering noemen ze zijn sociale, lieve hart en het feit dat hij altijd, overal voor anderen klaarstond. Zo ook op een zondagochtend eind november, toen Louise hem vroeg even te kijken naar een zonnepaneel op het dak van een stal waar haar paarden staan. Het was mogelijk losgewaaid. ‘Tuurlijk, geen probleem’, had Jan Wietse gezegd, zoals hij altijd antwoordde op een hulpvraag.

En inderdaad, er zat een klem los, zag hij. Een paar tellen later viel hij negen meter naar beneden. Zo wreed en zinloos, dat nu net zijn hulpvaardigheid hem fataal moest worden.

Bron: Leeuwarder Courant. Geplaatst 15-12-2023. Foto: eigen foto

Mocht u het overlijdensbericht willen bekijken, klik hier.