‘Corona-uitvaarten’: laveren tussen emotie en realiteit

Corona, een woord dat ik alleen kende van een bekend biermerk, maar niet van een virus dat de hele wereld momenteel in zijn greep houdt. Een vreselijk virus dat letterlijk levens verwoest.

Hoe ons leven veranderd is

Jeetje, waar moet ik beginnen om uit te drukken hoe ik me momenteel voel. Laat ik beginnen met het feit dat ik kerngezond ben, en dat we daar vandaag de dag extra blij om mogen zijn. Zo’n 4 weken geleden leefden we gewoon ons leven en deden de dingen die we altijd graag deden. Kinderen gingen naar school, we bezochten familie en vrienden, en we bezochten met regelmaat de theaters. Want dat is iets wat we graag doen! En toen, raakten mensen besmet met het coronavirus, kwamen mensen te overlijden en stelde de politiek strenge leefregels op.

Uitvaarten vandaag de dag

Ten tijde van het schrijven van deze blog, is de huidige leefregel dat er bij een afscheidsdienst niet meer dan 30 mensen aanwezig mogen zijn. 30 gasten…..het dreunde door mijn hoofd. De eerste uitvaart die ik volgens deze nieuwe regel mocht leiden was van een erg sociaal betrokken man, Altijd actief binnen diverse clubs en ook erg actief binnen zijn kerkelijke gemeente. Zijn echtgenote was zich niet geheel bewust van de huidige regelgeving, en dus kwam ze met een adressenlijst die uitwees dat er ca 250 mensen zouden kunnen komen op de uitvaart. Ik ging met haar in gesprek, en met een steen in de maag vertelde ik dat ze de lijst moest aanpassen naar 30 gasten… 

“Dit is echt laveren tussen emotie en realiteit, dit is zo tegen mijn gevoel in om uitvaarten te leiden”

De dag van het afscheid

Het was haar gelukt, de lijst werd ingekort en de dag van het afscheid brak aan. De kinderen van de overleden meneer droegen hem met liefde ‘zijn kerk’ binnen. De dominee sprak bemoedigende woorden en de kinderen deelde een levensverhaal van hun vader. En wat hadden zij hem een afscheid gegund dat bij zijn sociale leven paste, echter was dit niet mogelijk. En toen het moment van uitdragen…er stonden veel betrokkenen langs de weg, aan weerszijden; vanzelfsprekend met de 1,5 meter afstand tussen elkaar. Het was hun manier om de betrokkenheid van deze man te eren. ‘Roeien met de riemen die we hebben’ hoorde ik iemand zeggen. En zo is het! We roeien momenteel met de riemen die we hebben.

Coronavirus

Zoals ik al aangaf, is dit niet de reden dat ik het vak als uitvaartondernemer ben begonnen. Het coronavirus is een serieus wereldwijd probleem, en dit moeten we niet onderschatten. Ik begrijp de regels die momenteel worden opgesteld, en blijf zoeken naar nieuwe mogelijkheden om elk afscheid uniek te maken. Ik wens iedereen een goede gezondheid, pas op elkaar en laten we hopen dat het tij snel weer keert!

Warme groet Leo Boermans