Luke Hulshof (21) was een sfeermaker: als er geen feestje was, dan maakte hij het feestje

Hoe kon het toch dat er bij Luke regelmatig iets sneuvelde, maar zijn groene Poar Neem’n-zonnebril altijd heel bleef? Zijn vrienden verbaasden zich erover. Moeder Ryanne kende het geheim: hij had er tien.

Luke Hulshof wordt op 23 juli 2002 geboren in 2e Exloërmond met een dikke bos - dan nog donker - kroeshaar. Hij is een druk en ondernemend mannetje. Als hij een loopstoeltje krijgt, gaat er een wereld voor hem open. Hij kan ‘uit de voeten’ en zit er het liefst de hele dag in.

In feite is dit het eerste voertuig waarmee hij rijdt, er zullen nog vele volgen. Het tweede is een traptrekker, waar hij eindeloos op rijdt achter het huis. Als de banden zijn afgesleten, komt er een nieuwe. Binnenshuis heeft hij kleinere exemplaren om mee te spelen. Erg blij en enthousiast is hij als zusje Nora wordt geboren. Later blijkt zo’n zusje ook wel eens lastig als ze met zijn trekkers wil spelen. Dat is niet de bedoeling.

Als Luke wat groter is, krijgt hij een skelter, die wordt voorzien van een motortje. ‘s Winters komt er sneeuwschuivertje op om de buurt sneeuwvrij te maken. Luke is altijd bezig en in beweging. „Waar Luke was, was altijd lawaai”, glimlacht zijn moeder.

Van klein naar groot

Stilzitten en opletten op basisschool De Mondenhoek in 1e Exloërmond en later op De Westhoek in zijn woonplaats is dan ook niks voor hem. Hij blijkt ADHD te hebben. De door hem gehate medicatie helpt hem zich iets beter te kunnen concentreren, maar rustig zijn in de klas blijft vaak een enorme opgave.

Zwarte klompen en een groene zonnebril, daaraan kon je Luke herkennen. Eigen foto

Op het vmbo op het Ubbo Emmius in Stadskanaal vindt hij vooral de praktijklessen leuk. Vakken als handvaardigheid en techniek, daar is hij goed in. Hij is vaak de gangmaker in de groep, altijd aanwezig, wat niet elke leraar kan waarderen.

Op het Noorderpoort kiest hij voor de richting metaal; leren en werken. Hij gaat aan de slag bij Huls Staalbouw in Emmen, het bedrijf van een goede vriend van zijn moeder en ‘bonusvader’ Harold. Als hij daar ook op zaterdag aan de slag kan, stopt hij met zijn bijbaantje bij supermarkt Poiesz in Musselkanaal, waar hij sinds zijn 16de vakken vulde en achter de kassa zat.

Luke blijft lange tijd klein van stuk en vrij iel. Als hij op school werkkleding aan moet, moet zijn moeder speciaal voor hem een kleinere maat overall bestellen. Die van school zijn allemaal te groot. Later haalt hij de ‘schade’ alsnog in. Als hij 18 is, is ook hij een grote kerel geworden.

Sfeermaker

In zijn vrije tijd is Luke altijd in voor een feestje. Zijn steeds verder uitdijende vriendengroep, van wie hij sommige jongens al sinds de kleuterschool kent, schaft een oude SRV-wagen aan. De al bestaande naam die de wagen heeft, ‘Keet Feest Compleet’ wordt overgenomen.

De groep, die 1e Exloërmond als uitvalsbasis heeft, gaat ook jaarlijks naar het Boerenrock Festival. Daarvoor koopt Luke een oude caravan, die knalgeel wordt geschilderd en wordt omgedoopt tot de ‘Bananenbar’. De jongens slopen alles eruit en maken er een slaapplek voor zes mensen van. De caravan gaat ook mee naar andere feesten. Handig, kunnen ze altijd blijven slapen.

Een ander jaarlijks hoogtepunt voor Luke is het weekendje Center Parcs met vrienden. Hij is altijd één en al enthousiasme en kijkt er maanden van tevoren naar uit. Net als bij Boerenrock regelt hij de meeste dingen, om vervolgens een weekend lang lol te trappen met elkaar. Het gaat hem vaak niet gek genoeg.

Hij staat bekend als sfeermaker. Is er een keer geen feestje, dan maakt Luke het zelf wel. Als een van de vrienden in een volle feesttent de groep kwijt is, hoeft die alleen maar te zoeken naar een rondspringende donkerblonde krullenbol. Luke zie je niet gauw over het hoofd. Samen met kameraad Stijn schaft hij een Spartamet aan. Alles beter dan fietsen naar een feestje. Maar hij heeft ook geluk met een moeder die hem meestal wel wil brengen of ophalen, ook middenin de nacht.

‘Gain wotter’

Luke haalt zijn trekker-, auto- en vrachtwagenrijbewijs. Dat laatste is handig voor zijn werk bij Huls Staalbouw, waar hij na zijn opleiding met veel plezier blijft werken. Hij doet er van alles, van het tekenen van constructies tot het vervoeren van materiaal en hij is trots op zijn werk.

Luke was trots op zijn werk. Foto: Martin Wiggers

Van werken krijgt hij ook nooit genoeg; naast zijn baan in Emmen werkt hij geregeld bij een loonbedrijf. Hoe groter de voertuigen waar hij op mag rijden, hoe mooier. Zijn ruimtelijk inzicht komt hierbij goed van pas. Zijn technisch inzicht kan hij, naast zijn werk, kwijt bij zijn vriend Rubens, die aan autocross doet. Luke gaat vaak mee als zijn persoonlijke monteur.

Tijdens het werk heeft hij altijd pakken ijsthee bij zich. Als zijn werkgever een waterfles voor hem aanschaft als stimulans om meer water te drinken in plaats van suikers, is druktemaker Luke daar niet voor te porren. „Ik gao toch gain wotter drinken”, moppert hij.

Station Zonnedael

De Mercedes die Luke in het najaar van 2023 aanschaft, is zijn grote trots. Hij gaat er wekelijks mee door de wasstraat en met vieze schoenen erin stappen, is streng verboden.

Piratenmuziek is een andere grote liefde. Een paar jaar terug ontstaat het idee een geheime zender te beginnen. Luke is gelijk dolenthousiast en schaft met kameraad Deon het eerste materiaal aan. Samen met vijf andere jongens beginnen ze Station Zonnedael, dat lange tijd Café Weerdinge als thuisbasis heeft.

Het plaatjes draaien gaat uiteraard gepaard met biertjes drinken en een hoop lol maken. Ze houden zendmarathons en doen mee aan vinyl battles (wedstrijden) in de omgeving. Luke koopt veel muziek via internet. Bijna dagelijks worden thuis - de laatste twee jaar is dat in Ter Apelkanaal - singeltjes bezorgd via de post.

Plaatjes draaien bij Station Zonnedael deed Luke heel graag. Eigen foto

Ook bij Station Zonnedael is Luke een echte regelneef. Maar als hij iets in zijn hoofd heeft, moet het ook gebeuren. Gaat iets hem niet snel genoeg dan laat hij dat merken ook. Geduld hebben is niet zijn sterkste kant.

Laatste rit

Op 28 juni moet hij vroeg op voor een vrachtwagenrit naar Barneveld om een lading op te halen. Zijn moeder hoort hem ’s ochtends om 5 uur opstaan. Zijn groene zonnebril heeft ze de avond ervoor nog voor hem schoongemaakt en klaargelegd voor de rit. Onderweg belt hij nog uitgebreid met Deon, wat zoals gewoonlijk gepaard gaat met veel geouwehoer.

Als Luke die middag met lading en al terug is op het terrein van zijn werkgever in Emmen, gaat het gruwelijk mis. Een bedrijfsongeval maakt een einde aan het leven van de jonge, vrolijke druktemaker.

Op zijn uitvaart komen ruim vierhonderd mensen. Piratenhits als Ik rij langs de wegen en Enzian Lady schallen door het crematorium in Emmen. De keetgroep draagt zwarte T-shirts met op de achterkant de tekst ‘Veur ons Lukie’ met daarbij een afbeelding van de kenmerkende groene bril.

Op het eerste Boerenrock Festival zonder hun vriend, trekken ze die opnieuw aan. Rubens doet mee aan de autocross; op zijn motorkap is Lukes hoofd afgebeeld. De crosser neemt, samen met kameraad Harm Jan, begin deze maand ook deel aan een vinyl battle in Nieuw-Weerdinge. Ze draaien platen uit de koffer van Luke. Het publiek gaat uit zijn dak en ze worden eerste. Een prachtig eerbetoon aan hun vriend.