Jan Willem Berns

Ik ben bijna vijf jaar werkzaam geweest op het VSO Bonhoeffer College aan de Lijsterstraat in Enschede als concierge bij drs Jan Willem Berns op school. Jan Willem kende de fam. Sprakel, waar mijn roots liggen in Lonneker, heel erg goed. Hij mocht mij heel graag en hij was een grote vriend van mij. Ik kwam vaak bij hem in huis en dan dronken we samen koffie. Dan was hij altijd geintresseerd naar Sprakel, mijn grote familie. Ook spaarde hij bidprentjes, vooral de ouden. Jammer dat hij er niet meer is! Ik kon altijd goed van gedachten wisselen met hem. Hij had beneden in de kelder van zijn woning een groot archief aangelegd. Ook maakte hij veel foto's op de begraafplaatsen van Enschede en die gingen dan in het archief. Vaak zag ik Jan Willem de krant lezen bij ZIN in de Miro tegenover bij Albert Hein en dan vroeg ik hoe het met hem was. Jan Willem rust in vrede.

Toen ik Jan-Willem's collega werd vroeg hij wie ik was en waar ik vandaag kwam. Schijnbaar moeiteloos noemde hij de plek vd boerderij, bijnamen familieleden en voorvaderen op. In zijn werk was hij betrokken bij de leerlingen en het type onderwijs en had hij zijn eigen manier van lesgeven en omgang met collega's. Maar zijn passie lag bij de historie van Twente en haar eeuwenoude bewoners en gebruiken. Jan-Willem rust zacht!

Geschiedenis schrijvend hing hij aan historie, leeft er nu meer dan ooit in voort. De kring van koffiedrinkers bij de Miro is gebroken; de man is er vandoor, in z'n verschoten leren jack, met z'n shag, op de fiets. Wat een markante Enschedeër, drs. J.W. Berns. Een eresaluut !

Vanaf de Koop school (St.Jozefschool) kende ik jou al ; vele uren met jouw over onze gezamelijke interesses gesproken . Jan Willem bedankt voor jou vriendschap . Jij zou nu zeggen : 'Fiat Voluntas Tua " & "In Manus Tuas Domine" . Rust in Vrede .

Geschrokken van het bericht dat Jan Willem Berns is overleden. Kende Jan-Willem goed en heb door zijn . Zijn belangstelling in alles en iedereen valt nu weg. Rust zacht lieve Jan-Willem. Wij zullen je missen.

Jouw Marietje zei: 'Alleen, ongestoord in je kamer. De dingen vertrouwd om je heen. Wie zo het alleen zijn kan dragen. Wie zich zo verzoent met zijn lot. Die spreekt niet van eenzame dagen. Die leeft in vertrouwen op God.' Wij zingen: Wohin soll ich mich wenden. Je hoort nu bij mijn dierbare doden.