Alwin Frank Hoorntje

Lieve Alwin, Ik hoorde vandaag pas dat je er niet meer bent. Beetje onwerkelijk wel, omdat ik weet dat je altijd op dat ene warme plekje in mijn hart blijft… Ik had graag nog een keer een Franse les met je gedaan. Al was het maar om even bij je te zijn; naast je te kunnen zitten. Ik respecteer je keuze, uiteraard. Maar het blijft onwerkelijk…

Wat een enorm gemis en oorverdovende leegte. Sterkte voor iedereen die jou liefheeft.

Lieve Alwin, Zojuist heb ik je uitvaart online gevolgd en ik was zeer ontroerd. Een paar dagen geleden kreeg ik het bericht van een oud-klasgenootje te horen en ik ben er constant mee bezig. Ondanks dat ik je een jaar of twintig niet meer sprak, werd ik gelijk weer terug gezogen naar de tijd dat wij ongeveer vier jaar lang intensief met elkaar om zijn gegaan. Ik denk dat ik vijf mensen kan opnoemen waarmee ik de slappe lach kan/kon krijgen en jij was daar één van. Toen ik alle verhalen hoorde tijdens de plechtigheid kwam ik er achter dat je die goedlachse, humoristische gast bent gebleven. Van je down periodes heb ik nooit af geweten en dat is wellicht de reden waarom ik zo onwijs verbaasd was toen ik dit trieste bericht te horen kreeg. Ondanks dat ik je nooit meer zag en sprak, heb ik enorm het gevoel dat ik je mis. Ik heb de laatste tijd veel foto's van ons samen terug gekeken en ik heb gehuild en gelachen. Mijn woorden zijn helaas op. Sterkte naar je lieve familie! Rust in Power!