Toos Schulpen-Vaessen

Soms raakt me een overlijdensbericht meer dan ik had gedacht. Vandaag las ik dat Toos is overleden. En ik dacht meteen aan vroeger, toen we samen op de ULO in Sittard zaten. Hoe we elkaar troffen in 'het Kelderke' of bij fuiven. Hoe we allemaal verkering kregen, Toos met Ger. De jongens en meisjes van toen gingen trouwen en we verloren elkaar uit het oog. Door de jaren heen leidt ieder zijn eigen leven, af en toe moest ik aan Toos en Ger denken. Waarom weet ik niet. Misschien om het idee over hen als een heel leuk, aardig en rustig stel. Altijd vriendelijk, nooit negatief. Ze voelden goed. Ik mocht beiden graag. Het doet me goed te weten dat zij twee bij elkaar zijn gebleven, waarschijnlijk in grote liefde voor elkaar gedurende al die jaren. Toos is even oud als ik. Haar overlijden stemt me triest. Vanuit Belfeld betuig ik mijn medeleven. Ger, jullie kinderen en kleinkinderen....allen wens ik ontzettend veel sterkte en kracht toe. Dit verlies is zo groot...