Evelien Gans

Lieve Evelien, Je eerste grote liefde noemde je mij ooit. Na al die jaren raakt je dood mij nog ongemeen hard. Steef.

Voor een gedreven en bedreven vrouw (die ik helaas pas laat leerde kennen) "AAN DE LATEREN Wat ik geschreven heb, dat blijft geschreven. Wat ik misdreven heb, dat is gedaan. Ik sterf getroost. Maar zij die later leven, Zullen mijn lied, mijn leed en mijn hartstocht verstaan"/Jacob Israël de Haan

Rust zacht.🏛🏰🗿

Ik wens de nabestaanden veel kracht toe om dit verlies te verwerken.

Wat een zeer verdrietig nieuws.

Lieve Eef rust zacht, mijn zonnebloem kaart heeft niet geholpen om de zon weer voor jou te laten schijnen. Zal altijd in mijn hart zijn.

Evelien, wat heb je veel gedaan, wat had je een power, wat heb je veel bereikt. Wat hebben we veel afgepraat, vroeger, wat hebben we gelachen, jij zo blij toen in Toscane. Je stelde altijd hoge eisen, zette je tanden in je projecten met een bewonderenswaardig doorzettingsvermogen, en nu.....? We missen je enorm; dit had niet mogen gebeuren.

Een maand geleden spraken wij af dat ik mijn omvangrijk Ischa en Jaap Meijerarchief aan Evelien zou schenken, na voltooiing van mijn essay: De geboorte van Saul van Messel [Jaap Meijer] voor het tijdschrift De Parelduiker. Zij was daar blij mee. Nu zal ik het verhaal helaas moeten publiceren na haar dood. Ter nagedachtenis, dat lijkt mij het minste wat ik kan doen.