Dionys (Dio Oberon) Obers

'Altijd blijven herinneren' zijn woorden die net zo tijdelijk zijn als de herinneringen zelf. Maar voorlopig zijn er nog duuzenden die je op onverwachte momenten weer even herinneren. Omdat ze een nar zien, een klank horen, prachtige muziek, of 2 blokfluiten en een neus zien, in je stamkroeg(en) weer even het glas op je heffen, of gewoon omdat het nu eenmaal zo werkt... het herinneren van bijzondere mensen. Ook nu weet je weer een glimlach op mijn lippen te brengen. Zomaar op een herfstdag in 2018.

Beste vriend, Toen ik vannacht naar bed ging was je er ineens weer. Logisch denk ik op zo'n bijzonder moment. Zoals we ons vroeger ook zo vaak verbonden wisten. Met duizenden kilometers ertussen. Uit het niets. Of het hiernamaals. Niet belangrijk voor ons, we waren, zijn, en blijven verbonden. Het ga je goed vriend. Hasta siempre. Ad van Loon

Op een klein kasteel in Dussen Ging er onze nar van tussen in het harnas wellis waar maar veel te vroeg en lang niet klaar met zijn trommels en zijn fluit ging hij er toch stilletjes tussenuit zo stierf er in het narrenrijk ook een stukje Arjan v Dijk. Lieve Dio het was me een genoegen om met je te werken, hoop je later weer te mogen ontmoeten !!

Ik heb Dio leren kennen in 1975 in het Open Huis in Rooy. Iets wat mij altijd bij zal blijven is, dat hij een tekening van ons maakte in de kerk van Rooy, toen ik met mijn toenmalige vriendin trouwde in 1976. De tekening kregen wij bij ons feest bij De Gouden Leeuw. Dio was een lieve, spontane, goede man, zal hem altijd in gedachten houden. Rust zacht lieve jongen. Heel veel sterkte voor iedereen die deze bijzondere jongen gekend heeft. Bernie.

Heel lang geleden heb ik een docu op tv gezien. Wat het onderwerp was weet ik niet meer, zal vermoedelijk over de efteling gegaan zijn. Dio kwam daar veel in voor. Ik had nog nooit zulke intense, blauwe ogen gezien. Als kind was ik op slag verliefd. Het beeld is mij altijd bij gebleven en nu kijk ik ineens weer in die zelfde intense blauwe kijkers. Maar wat een verdrietig bericht. Het moet wel een bijzonder mens geweest zijn. Ik wens zijn dierbaren, vrienden en bekenden sterkte.

Ik heb Dionys een paar jaar geleden nog ontmoet bij Oud Rooy. Er kwamen toen herinneringen van vroeger uit de Streepenstraat naar boven. Er was nog een band. Ik schrok erg van het bericht dat hij overleden was. Ik wens alle familieleden en partner sterkte toe. Liefs van Bernadette.

Het is nu 15-1-2012. Bijna een maand geleden dat Dio is over gegaan. Mooi was het afscheid maar ook zwaar, los-laten niet gemakkelijk, verdriet. In vele harten blijf jij Dio leven en vele zullen je blijven koesteren. (zo ook bij mijn jongens en bij mij) Ik wens Susan en de fam heel veel sterkte met het verwerken. Veel licht en warmte zullen het pad verlichten.

Gestorven in het harnas...... Ik las in de Volkskrant dat jullie Dio zo plotseling is overleden. Wat een enorm verdriet om zo je zoon, broer, partner te moeten verliezen. Ik ken Dio van vroeger in het open huis en ik weet zeker dat hij heel veel mensen blij heeft gemaakt door ze te laten delen in de verwondering van het leven! Wies van de Ven, Haarlem.

Het is hartverwarmend en een grote steun voor ons om zovele reacties te lezen van oude buren, vroegere dorpsgenoten, bekenden. Ook de vele reacties die we via de post mochten ontvangen is overweldigend (leuke kaart van de buren op Den Hulst met oude foto's van het "huisje"). Namens Susan en familie wil ik iedereen daar bijzonder voor bedanken. Léon Obers, de broer van Dio.

In de herinnering aan Dio zie ik op internet oude foto's opduiken. De familie Obers is zeer geïnteresseerd in scans / digitale reproducties van oude foto's (Sint-Oedenrode, "Open Huis", optredens e.d.). Via een contact formulier op mijn website kunt u contact opnemen. www.fotograaf.cc Dat brengt ons wellicht na soms vele jaren ook weer eens bij elkaar. Uiteindelijk moeten we het nu met de herinneringen doen die Dio achterlaat, mooie herinneringen. Léon Obers, de broer van Dio.

Wat een prachtig mens met tomeloze creativiteit. Zoveel van je geleerd en zoveel om je gelachen. Ik kan het nog steeds niet geloven maar zal nog vaak terugdenken aan die tijd. Rust zacht Dio.

Ik zei eens dat ik vroeger stoomlocomotiefmachinist was..Zo gingen wij en mijn oude moeder mee naar de Efteling. Hij was er kind aan huis, loodste ons mee door de kantoren Ik maakte een praatje met de machinisten en mocht de locomotief mee. Dio zorgde dat mijn vrouw en moeder in 't eerste rijtuig zaten en zelf sprong hij op en af de machine. Een schitterende belevenis.

Zo kun je maar doorgaan over zo'n druk leven. Laat 't een schrale troost zijn,maar genoten heeft hij wel! Ik wens iedereen nog erg veel sterkte! En zelf bewaar ik z'n warme vriendschap. Reinier Brugman

Geachte familie Obers, van mijn dochter Wilma kreeg ik een telefoontje over t'toverlijden van Dio. Vreselijk, wat een schok, bijna niet te bevatten. Misschien ben ik met mij 87 jaar wel een van z'n oudste vrienden. Hij kwam vooral in de tijd van de Efteling dikwijls op bezoek in m'n oude salonwagen, dat vond ie zo gezellig en we konden uren praten, ja ook over auto's en vooral vrouwen kregen veel aandacht. Als ie een poos niet geweest was, stond hij weer voor je neus, met een ander auto of vriendinnetje.

En als 't al eens uitraakte, kwam hij zich beklagen, hij vertrouwde me van alles toe. Ik heb genoten van zijn turbulente leven. Ongeveer een jaar geleden kwam hij met zijn snelle auto nog op bezoek om te vertellen waar hij zoal mee bezig was. Mijn vrouw en ik hebben hem eens in onze oude Citoencamper meegenomen naar Belgie, want hij wilde een narrenpak kopen. De zaak waar we waren had honderden verschillende pakken en Dio vond het 't leukst als wij ook een gek pakkie aantrokken, enorm gelachen".