Maud uit Koekange zat altijd tussen de jongens en was altijd zichzelf. Ze werd 16 jaar

Lief. Puur. Stoer. Eerlijk. Eigen-Wijs; Die woorden op de rouwkaart van Maud Hidding zeggen alles over haar. Een puber die langzaamaan volwassen werd.

Ze had een goede barvrouw kunnen worden. Maud was sociaal, kon goed overzicht houden, zag er leuk uit en kon van zich afbijten. Ze werkte ongeveer anderhalf jaar bij Hotel Restaurant Boszicht in Echten. Eerst in de afwaskeuken, later ook in de bediening en achter de bar.

Haar moeder Saskia bracht haar naar haar bijbaantje en haalde haar weer op. Een scooterrijbewijs had ze nog niet en ’s avonds alleen terugfietsen naar haar woonplaats Koekange, dat vonden haar ouders geen goed idee.

‘s Weekends ging ze na het werk stappen. Zodra ze vrij was, belde ze haar moeder. Die nam ook gelijk haar stapkleding mee. „Ik bracht haar dan naar waar haar vrienden waren, discotheek De Klok in Ruinerwold bijvoorbeeld. Eerst naar huis rijden, vond ze te lang duren. Omkleden en make-up bijwerken kon wel in de auto.”

Zaterdagavond 16 april gaat het niet anders. Bij De Klok geeft ze haar moeder nog een knuffel. „Ze was altijd al van de knuffels, als klein kind al. Kusjes geven wilde ze niet.” Saskia lacht: „Dat heeft ze later met de jongens waarschijnlijk wel ingehaald.”

Hoewel ze vaak tussen de jongens zat, had Maud (links) ook enkele vriendinnen. Eigen foto

Eigen-wijs

Maud, geboren op 28 mei 2005, was net als haar broer Rick een makkelijk kind. Toen het gezin in 2008 voor twee jaar naar Noorwegen verhuisde, spraken ze binnen de kortste keren Noors. Ze was een ‘meisje-meisje’, dat met poppen speelde en graag rokjes droeg. Op de basisschool in Koekange speelde ze ook met de meisjes. Toen ze naar de middelbare school in Meppel ging, ontstond er juist een hechte vriendschap met vijf jongens uit haar oude basisschoolklas.

Ze kon goed leren, maar toen ze begon te puberen, werd school een stuk minder belangrijk. Het vwo verruilde ze na twee jaar voor de havo. Dat ze een sterke eigen mening had viel, niet altijd goed op school. „Ze was altijd zichzelf en ook best wel wijs. Dat vonden sommige mensen best lastig”, zegt Saskia. „Doe je niet anders voor om erbij te horen, dat hebben we onze kinderen meegegeven”, vult haar man Henk aan.

Maud overleed in april op haar 16e bij een auto-ongeluk. Eigen foto

Zonder make-up of in een slobbertrui naar school? Als Maud daar zin in had, deed ze het. Maar ging ze uit, dan zag ze er tiptop uit. Jongens begon ze de laatste jaren steeds interessanter te vinden. Ze kreeg veel vrijheid. Uitgaan tot diep in de nacht en ergens blijven slapen was geen probleem als ze maar liet weten waar ze was. „Ze was dan wel een puber, ze liep niet in zeven sloten tegelijk”, zegt haar moeder. Als ze niet uitgingen, zat haar steeds uitdijende Koekanger vriendengroep regelmatig bij haar of één van de jongens thuis.

‘Mama Maud’

Op de vele foto’s die ze hebben, spat de lol er vanaf. Foto’s waarop Maud geen gekke bek trekt, zijn schaars. Tegelijkertijd konden de jongens ook altijd terecht bij ‘mama Maud’ als ze ergens mee zaten en regelde ze van alles: van taxi’s tot een plek op haar bagagedrager als één van hen in beschonken toestand niet meer kon fietsen. Haar kledingsmaak stak ze ook niet onder stoelen of banken. „Ze wilde dat we eens een bloesje zouden aantrekken. Zou ons mooi staan, dacht ze”, zegt Mathijs.

Maud was eerlijk. Alleen dat ze rookte hield ze lange tijd verborgen voor haar ouders. Steeds vaker merkte Henk dat ze volwassener werd. Ze hadden goede gesprekken samen. De brieven die ze aan zichzelf geschreven had, hebben haar ouders pas later gevonden. Persoonlijke teksten, maar ook adviezen aan zichzelf om slank en gezond te blijven: ‘Doordeweeks veel water drinken’. En: ‘Niet roken!’

Dat ze rookte hield Maud lange tijd voor haar ouders verborgen. Eigen foto

De laatste weken bereidde ze zich voor op haar eindexamen. Ook zag ze Erwin uit Dwingeloo regelmatig. Ze vond hem leuk en het leek steeds serieuzer te worden tussen hen.

Stappen

Dat haar vader als internationaal vrachtwagenchauffeur vaak doordeweeks weg was, daar was Maud allang aan gewend. Vooral het laatste jaar stuurden ze elkaar veel berichtjes en foto’s. Ook als Maud aan het stappen was en haar vader nog aan het werk. De nacht van 16 op 17 april stuurt Henk een foto van een lege snelweg op weg naar huis. Hij krijgt niks terug.

Na een paar gezellige uren met haar Koekanger vrienden bij De Klok stapt Maud die nacht met Erwin, vrienden van hem en een vriendin in een auto. Ze willen nog naar een feest in Uffelte. Onderweg gaat het gruwelijk mis. Bij Havelte raakt de auto van de weg. Hij eindigt in een sloot. In Koekange en Dwingeloo storten niet veel later vele werelden in. Maud en Erwin leven niet meer.

Zaterdag 23 april wordt de 16-jarige Maud gecremeerd. Er is bier na afloop en I did it my way wordt gedraaid. Ze had eens gezegd dat ze dat graag wilde. Haar vrienden uit Koekange hebben allemaal een bloesje aan.

Honderden mensen herdenken de omgekomen Maud en Erwin op de plek van het ongeluk bij Havelte Foto: Jeroen Kelderman

Bron: DvhN. Geplaatst 27-9-2022