Een reus is geveld. Wiecher Schieving, de bekendste horecaman in Meppel en wijde omgeving, is op maandag 13 april, de Bevrijdingsdag van Meppel, op 74-jarige leeftijd plotseling overleden.
Hij was met hartklachten opgenomen in het Meppeler ziekenhuis. Daar verslechterde zijn gezondheid waarna de behandelend cardioloog besloot hem voor een scan naar Isala Zwolle te vervoeren voor een acute operatie. Zover mocht het niet komen.
De horecawereld heeft op sociale media met grote verslagenheid gereageerd. Het noodlot sloeg op de Meppeler Bevrijdingsdag toe. Een dag waarnaar hij had toegeleefd. Wiecher Schieving die met zijn vrouw Anneke in Wanneperveen woonde, was zeer betrokken bij de geschiedenis van Meppel. Met name het lot van de Joodse stadgenoten liet hem nooit los. Hij kon er zich enorm over opwinden.
De laatste keer dat hij zich er publiekelijk over uitsprak, was tijdens de J.H. Boom Oktoberlezing die werd verzorgd door schrijfster Pauline Broekema. Tijdens het gesprek met de zaal kwam de Jodenvervolging ter sprake. De Joodse stadgenoten werden uit hun huizen gehaald door Meppeler politieagenten.
Wiecher Schieving vond dat de verontwaardiging over dit feit iedere dag in Meppel moest klinken. Hij nam het de Meppeler gemeenschap kwalijk dat zij over het zwartste hoofdstuk in de geschiedenis van Meppel doorgaans veel te lauw waren. Hij deed daarover nog eens telefonisch zijn beklag en vond dat de krant daarop moest blijven hameren.
Het tekende het karakter van de mens Wiecher Schieving, een man met een grote mond, maar met een klein hartje. Hij was een gevoelsmens. Achter de fysieke façade van zijn indrukwekkende postuur ging een man schuil die altijd klaar stond voor anderen. Hij hielp waar hij kon. Hij mocht dan bekend staan als een soms harde zakenman, de mensen die hem echt kenden, wisten wel beter.
Schieving was een succesvolle horecaondernemer. Hij kon glimlachen als hij in de krant werd omschreven als een horecatycoon. Het bekendste bedrijf dat hij ooit opzette, was discotheek Lord Nelson aan het Prinsenplein. Met vereende krachten werden de panden omgetoverd tot een dancing waar vele generaties elkaar hebben ontmoet, waar relaties ontstonden en wellicht ook op losse schroeven kwamen te staan. Op enig moment begon hij jaarlijks een reünie te organiseren onder de naam Classic Night. Dj’s van vroeger maakten weer furore.
Wiecher Schieving was een man van het verhaal, van anekdotes. In wachtkamers bij artsen en in de polikliniek van het ziekenhuis had hij altijd het hoogste woord. De patiënten hingen aan zijn lippen en vonden het jammer als ze naar binnen werden geroepen. Zijn stemgeluid was legendarisch. Fluisteren was niet aan hem besteed. Hij kon tekeer gaan als er in zijn ogen verkeerde besluiten werden genomen.
Tot aan een recente ziekenhuisopname voor een nieuwe knie fulmineerde hij tegen het gemeentelijke voornemen om de Groenmarkt, waaraan het door hem samen met Bas Nijstad opgerichte cafe De Kansel is gevestigd, autovrij te maken. Hij pleitte hartstochtelijk voor het behoud van een tiental kort-parkeerplaatsen. Hij leek met wethouder Roelof Pieter Koning in de richting van een akkoord te komen.
Wiecher was een man met humor. Jarenlang maakte hij samen met filmer William ten Kate hilarische mini-documentaires voor het Meppeler Sportgala. Jarenlang was Jan de Vries zijn belangrijkste figurant. Wiecher acteerde alsof hij een beroemd sportman was. Hij ging onder andere te water in Bartlehiem om onder het wereldberoemde bruggetje zwemmend aan te komen.
De afgelopen jaren deed hij het ogenschijnlijk wat kalmer aan. Hij verpachtte zijn horecabedrijven en besteedde veel aandacht aan zijn vrouw Anneke. Als rasechte Meppeler die ’s zomers in Wanneperveen woonde, volgde hij het Meppeler nieuws op de voet. De Meppeler Courant was zijn lijfblad. Hij hekelde soms het naar zijn mening te lokale karakter, want ook het Olde Wief moest bijvoorbeeld over zijn idool Max Verstappen schrijven.
De verslaggevers schreven graag over Schieving. Hij zorgde altijd voor gespreksstof. Nooit hoefde hij een artikel na te lezen. „Jullie kennen me toch. Schrijf maar, zoals ik het heb gezegd.” Zijn bronzen stem is nu voor altijd verstomd.
Bron Meppeler Courant. Geplaatst 14-4-2020
Voor eeuwig en altijd hun verhaal.
De legendarische kunstschaatsster Sjoukje Dijkstra, die donderdagmiddag op 82-jarige leeftijd in haar woonplaats Someren overleed, verwierf in 1964 eeuwige roem door tijdens de Winterspelen van ...
Als Fedde twee jaar geleden ineens hoge koorts heeft, wordt hij met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Twee dagen later overlijdt hij plotseling aan een ...