Iedereen is kapot van overlijden Djurre (14), een jongen die voorbestemd was om boer te worden

Hij was een plattelandsjongen die de pech had in de stad te zijn geboren. Djurre Bootsma hield van de dieren – de koeien, schapen en geiten en voelde zich voorbestemd om boer te worden.

Op de basisschool De Kring in Alkmaar kon hij na groep 5 in het reguliere schoolsysteem niet aarden.

Eerst werd de drempel van de klas en daarna de drempel van de school en uiteindelijk zelfs het schoolplein te hoog. „Hij ging op een tweeënhalf meter hoog hek staan en weigerde daar af te komen, als wij hem niet beloofden dat hij mee naar huis mocht”, vertelt zijn vader Wiebe Bootsma, zelf werkzaam bij de opvoedpoli in Alkmaar.

© PRIVÉFOTO
Djurre ’snapte de koeien, het land en de tractoren’.

Op zijn negende jaar was de situatie onhoudbaar. Na in korte tijd op twee verschillende scholen te hebben gezeten, zat hij vijf maanden thuis. Djurre Bootsma kreeg door zijn dyslectische brein steeds meer moeite met de wijze waarop er in het reguliere schoolsysteem verwacht werd hoe hij tot leren moest komen.

„Elke dag was voor hem een achterhoedegevecht. Als je een baan hebt waarvoor je ongeschikt bent, kun je ontslag nemen. Als kind met dyslexie kan dat op school niet. „Leren uit boeken was voor hem een kwelling. Een vorm van mishandeling”, stelt zijn moeder Saskia van Duren, die voor de KLM op Schiphol werkt.

Zorgboerderij is een uitkomst

De zorgboerderij De Roemerij in St. Maartensbrug bood vanaf de eerste dag uitkomst. Hier kon hij bij Piet en Anke Roemer zijn ei kwijt, werden zijn kwaliteiten gezien en kon hij boven zichzelf uitstijgen.

Er waren zeventig melkkoeien en jongvee om zich over te bekommeren. Die moesten worden gemolken en gevoed. Vijf jaar geleden ging hij hier naartoe. Wiebe: „Rekenen, lezen en schrijven gingen hem niet gemakkelijk af, maar hij snapte de koeien, het land en de tractoren.”

© PRIVÉFOTO
Leren uit boeken, dat was niks voor Djurre (l). Op de boerderij kwam hij tot bloei.

Toen op de eerste dag op de boerderij de kalveren naar buiten mochten, was hij verkocht. Zeker toen hij ze na alle uitbundigheid samen met de zoon van de boer met de tractor uit de sloot mocht takelen. De Roemerij werd zijn redding, zijn levensader, zijn veilige haven en eigenlijk zijn life-line.

Hij deed het zo goed dat hij anderhalf jaar geleden het werk op de zorgboerderij was ontgroeid en twee dagen stage mocht lopen bij de firma Van Schie in Burgerburg. Een boerderij met 300 melkkoeien en 230 schapen. Hij leerde er zelfs de liefde kennen dankzij Sanne, de dochter van de boer.

© PRIVÉFOTO
De zorgboerderij De Roemerij in St. Maartensbrug bood vanaf de eerste dag uitkomst.

Er leek weer een Bootsma op te staan die het veehouderschap van zijn overgrootvader zou voortzetten. Een dag voor zijn sterven zou hij met het voeren van de kalveren zijn eerste proeve van bekwaamheid voor zijn mbo-1 diploma afleggen. Hij zou zeker zijn geslaagd en op zijn gegaan voor mbo-2 veehouderij.

Noodlot slaat toe

Vier dagen daarvoor sloeg echter het noodlot toe. Op die mooie lentedag ging hij samen met de boer en zijn pleegzoon het dak van de stal schoonmaken – een klus die ze al eerder hadden gedaan. Het mos dat in de winter was aangeslagen moest van de lichtplaten en zonnepanelen worden verwijderd. Even na twee uur verloor hij zijn evenwicht. Hij viel door de lichtplaat en eindigde zesenhalve meter lager op de betonnen vloer. Met een traumahelikopter werd hij zwaargewond naar het ziekenhuis gebracht.

In het Sint Emma-kinderziekenhuis van het AMC in Amsterdam vocht hij nog vijf dagen voor zijn leven. Zijn 11-jarig zusje Dieuwke was helemaal van de kaart en heeft daar de laatste twee dagen naast haar grote broer mogen slapen. Djurre overleed op 6 maart. Hij werd 14 jaar.

Niemand treft blaam, benadrukt zijn vader. „Tegen het noodlot doe je niks, dat maakt geen onderscheid tussen een 80-jarige boer of een jongen van 14.”

Eerbetoon

Iedereen die betrokken was bij Djurre en van hem hield is kapot van de tragedie. Samen gaan zijn vrienden hem de laatste eer bewijzen door hem vrijdag met tientallen tractoren van de Roemerij naar Van Schie te begeleiden, om vandaar naar zijn laatste rustplaats in Alkmaar te gaan.

Het gaat een groot eerbetoon worden aan een jongen die zo graag boer had willen worden. Waar hij zelf ooit een tractor in de straat had willen parkeren, is het nu aan zijn vrienden om met een tocht door de straat, de laatste eer te bewijzen, voor het leven van een kameraad dat te kort duurde.

Bron: De Telegraaf. Geplaatst 18-3-2024. Foto: Eigen foto