De Franse striptekenaar Albert Uderzo, die wereldberoemd werd met Asterix en Obelix, is op 92-jarige leeftijd overleden. Zijn familie heeft dat vandaag bekendgemaakt. Uderzo ontwikkelde de stripserie samen met scenarioschrijver René Goscinny die in 1977 overleed.
,,Albert Uderzo stierf in zijn slaap in zijn huis in Neuilly door een hartaanval die geen verband hield met het coronavirus. Hij was al wekenlang erg moe”, zei zijn schoonzoon Bernard de Choisy tegen persbureau AFP.
Asterix zag het levenslicht in augustus 1959 in een appartement in Bobigny, een banlieue van Parijs. Dat was het huis van tekenaar Albert Uderzo. Hij moest er samen met schrijver René Goscinny voor zorgen dat een nieuw op te richten tijdschrift, ‘Pilote’, een goed stripverhaal kreeg. In het appartement werd die dag (veel) pastis gedronken, er werd (veel) gerookt, er werd (veel) gepraat en al snel was het raak. Het moest gaan over de Galliërs, de West-Europeanen vóór de inval van de Romeinen, bedachten ze.
Er werd een besnorde hoofdpersoon bedacht en er werd een ‘ommuurd’ dorpje met huisjes met rieten daken bedacht. ,,In een kwartier hadden we het helemaal uitgewerkt’’, vertelde Uderzo eens. Op 29 oktober 1959 verscheen het eerste stripverhaal, Asterix de Galliër, in ‘Pilote’. In 1961 verscheen het eerste Asterix-stripboek: er werden 6000 exemplaren van verkocht.
Bron: Algemeen Dagblad 24-03-2020
Vond je dit een nuttig artikel? Deel het:
We willen hen die we moeten missen blijven herinneren. Met een HerinnerHen houdt u het verhaal van uw overleden dierbare levend. Mensenlinq plaatst hun verhaal en foto in een dag- of weekblad en ook op de site van Mensenlinq.
Cake of champagne na de uitvaart?
Wat zijn de alternatieven en trends.
Ze was gestuurd door haar leidinggevende. Ze wilde zo graag, maar werken lukte niet; ze maakte fouten die ze niet van haar gewend waren, haalde deadlines niet meer, kwam vaak te laat en was daarop niet aanspreekbaar. Kinderwens Hun oudste dochter was twee toen de wens voor een tweede kindje naar boven kwam. En waar […]
Geen sloot is haar te breed, geen afterparty onbereikbaar: Lianne Bouman zoekt het avontuur, de spanning, het vertier.
Vanwege het coronavirus mogen sinds 16 maart niet meer dan dertig personen aanwezig zijn bij uitvaartplechtigheden. Dat betekent in veel gevallen dat veel mensen die dat wel wíllen, er niet bij mógen zijn. Hoe kun je ervoor zorgen dat ook zij toch afscheid kunnen nemen van hun dierbare?
Cruijff zei het al: je gaat het pas zien als je het doorhebt. Dat duurt soms even. In mijn geval jaren.
‘You can never be overdressed or overeducated’ (Oscar Wilde). Een quote die Gerben op het lijf geschreven was. Hij had zijn afscheid voorbereid
door zijn wensen en favoriete quotes op papier te zetten.
Want de hoop op genezing van lymfeklierkanker was na maanden strijd verloren.
Er hangt een zweem van mysterie en onbekendheid rondom het werken in de uitvaartbranche. Alles rondom de dood is sowieso voor veel mensen een lastig onderwerp, laat staan als je er je beroep van hebt gemaakt. Wat beweegt iemand om het laatste afscheid van een persoon als werkterrein te hebben? Wat houdt het vak in? […]
Wat begon als een stralende vakantiedag, eindigde in een groot drama. Hij was eigenlijk alweer bijna vergeten dat aan het einde van de dag de huisarts zou bellen met de uitslag van het onderzoek. Hij voelde zich alweer veel beter, dus had hij zich nog maar weinig zorgen gemaakt. Zijn vrouw wel, die was er niet gerust op, ‘maar ja, die maakte overal een drama van’, glimlacht hij toegeeflijk.
Als mensen begraven worden gaat dat vrijwel altijd in een doodskist. Maar wist je dat er een alternatief is? Het is namelijk niet wettelijk verplicht om in een kist te worden begraven.